#187 OH MY LORD

DSC00140

Op maandagavond was ik in het concertgebouw in Amsterdam. Er was geen gebruikelijke, klassieke uitvoering, maar een film, begeleid met live muziek. Het koor en het orkest waren indrukwekkend en het was een speciale ervaring, maar ik vond het vooral ook heel grappig. En dat lag aan de film.

Heb je The Lord of the Rings ooit gezien? Ik niet – tot deze avond. Waarschijnlijk overbodig, maar toch: het gaat over een ring, die gevaarlijk is voor alle mensen op aarde (en voor alle elfen, trollen, hobbits en andere mythische wezens). De ring kan alleen vernietigd worden door hem in een vulkaan te gooien. Klein detail: waar ik het verhaal in twee zinnen kan samenvatten, zijn er in realiteit drie vuistdikke boeken over geschreven. En vervolgens drie films over gemaakt. Van elk drie uur.

Nee, bij die vulkaan kwamen ze niet zomaar. En dat heb ik geweten – het verhaal sleepte eindeloos voort, wat maakte dat ik regelmatig mijn concentratie verloor. Gefascineerd keek ik dan naar de muzikanten. Naar de strijkers, die met zo veel waren dat ik me afvroeg of het zou opvallen als er eentje helemaal niets deed. Naar de volwassen koorzangers die wel een liedboekje hadden, terwijl de kinderen het zonder moesten doen. En dat ik eigenlijk helemaal niet begreep wat ze nou zongen, maar dat het toch mooi klonk.

(Inmiddels snap ik waarom het met niets zei: de liedteksten zijn geschreven in de taal van Middel-Aarde. Dûh.)

(Zouden de leden van het koor een lesje Middel-Aards hebben gehad, voorafgaand aan het concert?)

Het bleek dat ik rustig een paar minuten kon afdwalen, om vervolgens mijn aandacht weer op de film richten en te constateren: oh, er is eigenlijk niet echt iets gebeurd. De rest van het publiek was wel erg geboeid door de film. Ik denk dat ze het dus niet erg op prijs gesteld hadden als ik in lachen uit was gebarsten bij de zoveelste sentimentele stilte. Bij het horen van het woord ‘Mordor’, ‘Isildur’ of ‘Mithril’. Bij het zien van weer een nieuwe groep slijmerige wezens die een hoek om kwam stormen. Drie uur lang hield ik me gedeisd.

The Lord of The Rings was wereldwijd een enorm succes, en nog steeds. Maar mijn ding is het niet. Waar het aan ligt kan ik niet precies benoemen. Fantasy kan ik namelijk wel waarderen: Harry Potter, The Hunger Games, ik heb het allemaal gelezen en gezien, met plezier. Of ik de overige twee films uit de Lord of the Rings-reeks ooit zal kijken, vraag ik me af. Maar oh my Lord, toen ik eenmaal in de auto zat, op weg naar huis… Wat heb ik gelachen.

PICTURE THIS: SCHOOL CONCERT

EIC1
Zoals je misschien wel, maar misschien ook niet weet, maakte ik woensdag- en donderdagavond in totaal 1152 foto’s tijdens het schoolconcert in de Effenaar. Zie hier een bescheiden selectie.IMG_0195

IMG_0177

IMG_0205

IMG_0175

‘Dit jurkje? Of toch die andere?’

IMG_0174

Deze stickers moeten wel een bepaalde aantrekkingskracht op mij hebben, want volgens mij heb ik vorig jaar precies zo’n zelfde foto gemaakt.

Wie erachter komt of dat waar is, krijgt een verassing.

IMG_0209

IMG_0217

Ja, deze foto heb je waarschijnlijk inderdaad al gezien. En de volgende ook. Maar ik vind ze mooi dus ik plaats ze lekker nog een keer. Hah.

EIC 2014

IMG_0214

IMG_0576

Mooie Merel.

IMG_0325

Ik baal baal baal dat deze foto niet helemaal scherp is, want ik vind het misschien wel de leukste van allemaal. Sowieso omdat dit een heel leuk meisje is, dat vlak voor het maken van deze foto een heel mooi lied gezongen had. Maar vooral vanwege de hoeveelheid plezier die ze hier uitstraalt.

IMG_0558 IMG_1241 IMG_1248

Houdoe hè.

IMG_1315

‘Beste artiest. Schrijf op deze kaart je naam bij de plaats waar je vandaan komt.’

En dat deden ze dus.

IMG_0164

Tenslotte nog even dit. Op dag één was er iemand die vond dat ik op de foto moest, nog voordat ik zelf nog maar een foto had gemaakt. Het heeft diegene veel tijd en moeite gekost om mij ervan te overtuigen dat dit een goed idee was. Uiteindelijk is het haar gelukt, zoals je ziet. Dan kan ik die foto hier net zo goed plaatsen.

#113 2-20-2

EIC 2014

Ik wilde beginnen met ‘De tweede avond in de Effenaar’, gevolgd door de dingen die er die avond gebeurd zijn, en toen bedacht ik me: een dag bestaat uit meer dan een avond. Wat had ik ’s ochtends en ’s middag eigenlijk gedaan? Deze vraag hield me een tijdje bezig en ik kwam tot de volgende conclusie: ik wist het niet meer. Waarschijnlijk werd het overschaduwd door herinneringen aan de vorige avond en enthousiasme vanwege de avond die nog ging komen.

(En daarnaast was ik eigenlijk ook gewoon heel moe. Dus het kwam niet meer helemaal helder binnen.)

Dus. De tweede avond in de Effenaar. De avond waarop ik weer genoot van zo’n twintig optredens en er van evenveel foto’s maakte. Ook maakte ik een ladder in mijn panty (‘Ah joh, maakt niet uit. Het is toch donker.’) en kwam ik er twee minuten voor het begin van het concert achter dat ik mijn jurkje achterstevoren aan had. De hele dag al. (‘Ah joh, maakt niet uit. Dat heeft vast niemand gezien.’) Soms stopte ik met fotograferen omdat ik alleen maar even wilde luisteren naar al het talent dat voorbijkwam. (En soms kon ik het niet laten om mee te neuriën. Maar heel zachtjes, hoor. Echt.)

Tenslotte nog even de totale score: 1152 foto’s. Twee rozen, zo’n twintig complimenten. En de herinnering aan twee heerlijke dagen.

Een bedankje voor Cat, dat ik deze foto hier mocht plaatsen!

#112 CAPTURE THE MOMENT

IMG_0217

Ik bracht mijn middag door in de Effenaar, het poppodium waar de voorbereidingen voor het jaarlijkse schoolconcert bezig waren. Technici waren druk bezig met opbouwen en alle artiesten oefenden hun nummer voor de laatste keer. Wat fotografie betreft viel er voor mij niet zoveel voor te bereiden. Maar op de avond zelf ben ik vooral bezig met kijken in plaats van luisteren, waardoor ik niet veel van de optredens meekrijg. Tijdens de repetities komen kijken is dan een goede oplossing. Daarnaast maakte ik nog wat behind the scenes-achtige foto’s en werd er geoefend met introvideo, in combinatie met live muziek. Om kwart over vier kwam ik weer buiten, met hetzelfde gevoel dat ik altijd heb als ik uit de bioscoop kom: ik was verbaasd dat alles er nog was en vooral dat de zon nog scheen.

Kwart voor acht, we stonden klaar in de coulissen. We wachtten. De spanning liep enigszins op en ik was stiekem blij dat ik niet op moest treden. Nee, ik mocht gewoon mijn eigen ding doen. Gehuld in het zwart verplaatste ik mezelf, zo zacht en zo snel mogelijk, om niemand te storen maar vooral ook niets te missen. Dan weer was ik in de zaal, dan weer backstage of zelfs op het podium. Ik klikte, zoomde en hield soms even mijn adem in om de camera zo stil mogelijk te houden. Soms moest ik spontaan glimlachen. Als een zangeres met grote ogen een uithaal zong, als een duo net even contact maakte. Als de drummer van de band een seconde in de lens keek, vlak voordat hij op moest. En dat ik dan wist dat ik precies op dat moment een foto had gemaakt.

MUSIC: ELLIE GOULDING

IMG_7634

Gisteren vertelde ik al een beetje over het concert van Ellie Goulding waar ik zaterdagavond heen was. Maar dat kleine beetje was natuurlijk niet genoeg – ik heb wat foto’s en nog en heleboel te vertellen. Want wat was het gaaf!

Maar laat ik bij het begin beginnen. De trein, de Burgerking en vervolgens: de rij. Die was met één woord te omschrijven: koud. Het leek ons slim om geen jas mee te nemen, want dat leek ons maar gedoe. Nou, dat hebben we geweten, hoor. De ArenA Boulevard bleek één groot waaigat. Daar stonden we dan, met enkel een sjaal die ik als dekentje om me heen sloeg. Mijn haren werden in mijn gezicht geblazen. Maar we wisten waar we het voor deden. Bovendien stonden er twee mensen achter ons die een erg grappig gesprek voerden. Werk, school, relaties en vrienden werden uitgebreid en luidkeels besproken. ‘Maar, hij heeft dus wel zijn bewijs, maar geen scooter?’ ‘Ja, nee. Hij heeft net een nieuwe fiets, namelijk, dus dat is ook weer zoiets.’ En even later: ‘Ja, dat vind ik nou zo stom: in Rotterdam hebben ze zoveel trappen, maar nergens rolbanen.’ Nou weet ik wel dat het niet beleefd is om mee te luisteren, maar 1. Ze praatten echt heel hard 2. Ik kende hen en de mensen waar ze het over hadden, toch niet. 3. We stonden echt behoorlijk lang in die rij en dan moet je toch wat.

IMG_7609

Met elk stapje dat we konden zetten, waren we maar wat blij. Steeds een beetje dichter bij de deur. Na een half uurtje waren we dan toch echt binnen. Warmte, heerlijk! Eenmaal in de zaal hadden we al snel een goed plekje gevonden. We waren ruim op tijd. En wat doe je dan? Lekker een beetje rondkijken. We zagen, elkaar verdringend voor het podium, vooral heel veel meisjes. Meisjes met hippe kleren, lange haren en kleine mutsjes. ‘Maar dat iedereen zijn muts hierbinnen ophoudt!’ zei ik na het concert. En toen stond er juist zo’n meisje naast me. Oeps. Iedereen moet dat natuurlijk zelf weten, maar het leek mij gewoon zo ontzettend warm! Verder zagen we of een dikke vrouw die bier dronk, of een zwangere vrouw die bier dronk. We hoopten op het eerste. In het voorprogramma stond Chlöe Howl. Ze deed het goed, maar ik kende haar nummers niet dus dan ga je er toch niet helemaal in mee. Of ik in ieder geval niet. Toen was het weer wachten, wachten, wachten. De bliksem sloeg in op het décor. En toen was daar Ellie.

IMG_7640

Ze klonk net zo mooi in het echt, met die iets hese stem van haar. Vol energie zong en danste ze, gekleed in enkel een soort bikini…? Ik weet niet echt hoe ik het anders zou moeten omschrijven, haha. Verder niets mis mee, ze kon het erg goed hebben. Rustige nummers met pianobegeleiding werden afgewisseld met up-tempo liedjes, waarbij Ellie over het podium stuiterde en zelf af en toe ook naar een gitaar of trommel greep. Tijdens de tweede helft van het concert speelde Ellie haar bekendste nummers en kwam de zaal steeds losser. (Of kwam dat toch door de wietjes die duidelijk te ruiken waren vlakbij ons?) ‘People in the back, you’re being shy!’ sprak ze door de microfoon. Voor ons een reden om nog even flink te dansen, zo tegen het einde van haar set.

IMG_7653

En dan was toch echt het einde daar. (Nadat Ellie + band het podium al een keer had verlaten. Waarom doen ze dat eigenlijk altijd?) Het was echt een geslaagde avond, met een fijne sfeer en boven al fijne muziek. Ellie heeft haar naam waargemaakt.

IMG_7647IMG_7620

En nog één zo’n foto. Omdat ik het zo mooi vind.

#46 SILVER LINING

IMG_7642

Na mijn enthousiaste verhaal over Ellie Goulding gisteren, verwacht je hier vandaag waarschijnlijk een foto van een podium met haar erop, zingend en dansend. Maar dat vond ik te makkelijk. Dan maak je een foto van een beeld wat al gecreëerd is. Mensen hebben nagedacht over de achtergronden, de opstelling en het licht om een mooi plaatje samen te stellen. Ik hoef dan alleen maar af te drukken om een mooie foto te maken. Dat wil niet zeggen dat ik die foto’s niet genomen heb. Want het decor en het licht was prachtig, en Ellie zelf was geweldig en vol energie. Maar als foto van de dag kies ik dan toch liever iets anders. Een beeld waar ik zelf naar heb moeten zoeken. Ik heb moeten wachten tot de lichten die zeegroene kleur uitstraalden, ik heb gekeken naar de compositie, de uitsnede. Het is wel verre van scherp. Maar ik ben gewoon gefascineerd door dit soort menigtes. Opgelicht van voren, waardoor ieder individu een stralend randje krijgt.

Meer foto’s van het concert komen eraan!

#8 GROOTS

IMG_7175

Groots, dat was het eerste wat ik zag toen ik het stadion betrad. Gigantische letters vormden het décor voor een derde concert van Guus Meeuwis. De sfeer was mij dus al bekend: hordes uitgelaten mensen. En bier, héél veel bier. Voor ons ontstond wat commotie omdat mensen het over zich heen kregen. Tsja, als je daar niet tegen kan moet je eigenlijk niet naar zo’n stadionconcert gaan. Ik keek naar het veld en lachte om de variatie aan spullen waarmee mensen zichzelf bedekten tegen het vallende bier: van poncho’s in allerlei kleuren tot plastic zakken en zelfs winterjassen. Iedereen was vrolijk en zong luidkeels mee. Ook ik stond echt te genieten. ‘En straks komt Racoon,’ sprak papa naast me, alsof het niets was.’Wat?!’ Echt?! Hoe weet je dat?’ Ik ben groot fan van hun muziek, ‘Racoon Live’ staat dan ook al behoorlijk lang op mijn bucketlist. En nu zou ik het mee gaan maken, zonder het van tevoren te weten. Het volgende halfuur was ik behoorlijk opgewonden. En daar waren ze dan. ‘We hebben één Nederlands nummer,’ sprak leadsinger Bart. ‘Jaaaaaa!’ riep ik. Mijn favoriete nummer werd ingezet: Oceaan. Ik keek om me heen. De sfeer was bijna magisch. Het stadion werd gevuld met het geluid van één enkele gitaar en het gezang van duizenden mensen. Het schemerde, velen ontstaken hun aanstekers of gebruikten het flitslicht van hun mobiel. Een zacht briesje blies in mijn gezicht, het kippenvel stond op mijn blote benen. Het was zó mooi. En ik zal bekennen: ik heb gehuild. (Maar sssht, niet doorvertellen, want niemand heeft het gezien.)

PHOTOGRAPHY: SCHOOL CONCERT

Woensdag- en donderdagavond ben ik druk aan het fotograferen geweest. Jaarlijks organiseert mijn school een concert, waarvoor iedereen zich kan opgeven. Na audities blijven er zo’n zestig supermuzikale mensen over. Zij vormen dansgroepen, duo’s, trio’s en bandjes en met hun acts worden twee avonden gevuld. Ook voor de fotografie kon je je opgeven, en dat is wat ik gedaan heb. Een superervaring, dat was het. De sfeer tijdens de repetities, backstage en tijdens de voorstellingen is heel leuk. Doordat ik er als fotograaf bij was, heb ik dit allemaal meegemaakt. Daarnaast heb ik weer heel veel geleerd over concertfotografie – dat had ik namelijk nog nooit eerder gedaan. De twee avonden bestonden voor mij uit extreem veel heen en weer lopen, hurken, op mijn tenen gaan staan, lenzen wisselen (in het donker! Jongens, dat is lastig!!!). Ik fotografeerde aan één stuk door, af en toe mijn adem inhoudend om de camera zo stil mogelijk te houden. Terwijl ik de foto’s aan het inladen was, kon ik al zien dat er best wat mooie plaatjes tussen zaten. Nou kan ik natuurlijk niet al deze foto’s gaan plaatsen. Ten eerste omdat ik het dan wel netjes zou vinden om toestemming te hebben van de mensen die er op staan. Ik heb denk ik zo’n 60 mensen gefotografeerd, dus hen allemaal benaderen zou nogal veel werk zijn. Ook zouden het nogal veel foto’s zijn, om hier te plaatsen. Naast het fotograferen van alle artiesten, heb ik ook veel sfeerfoto’s gemaakt. Deze wil ik graag met jullie delen!

IMG_9356

IMG_9352 IMG_9350 IMG_9346

IMG_9265 IMG_0362IMG_0021IMG_0097IMG_0068IMG_0065IMG_0382IMG_9974