Tag: Photography

#15 COMPANY

MilouPlaats een reactie

IMG_2863

Niet schrikken hoor, deze foto is niet op ware grootte. Ik zat vanmiddag in de tuin, met mijn economieboek als enige gezelschap. We hebben niet zo’n warme band, helaas, dus erg gezellig was het niet. Een vlieg, die al een paar minuten in mijn omgeving rondcirkelde, voelde duidelijk wél een connectie. En dan voornamelijk met de rechterpagina. Met tussenpauzen van zo’n halve minuut landde het beestje steeds weer midden op de paragraaf over inflatie. Ik besloot hem op de foto te zetten. (Ofwel: mijn concentratie was zó ver te zoeken, dat zelfs een ordinaire vlieg plotseling erg interessant was.)  Dat het een behoorlijk creepy beest was (wat zeg ik, een monster!), zag ik pas toen ik de afbeelding zo’n tien keer uitvergrootte. De vlieg in kwestie was gelukkig allang verdwenen. Van mijn economieboek kan ik dat helaas niet zeggen.

#13 AND THEN THIS HAPPENS

Milou2 reacties

IMG_1802

‘Waterstress. Tekort aan schoon drink- en irrigatiewater en…’ Een buzz doorbreekt de stilte. Nee. We gaan door. ‘Integraal waterbeheer. Dit houdt in dat landen afspraken maken over… ‘Buzz. Buzz.’ Ik werp een blik opzij: een oplichtend scherm. Een tweet, app, facebookbericht, snapp, e-mail, sms, telefoongesprek. (Alhoewel… Hoe vaak overkomt jou dat laatste nog? Precies, ja.)  De verleiding is groot. ‘Buzz.’ De druppel. Slide, unlock. Even kijken.

Een halfuur later. Oh ja. Nog even leren.

#12 EXAGGERATING

MilouPlaats een reactie

IMG_1761

Proefwerkweken, ze maken me gek. Wanneer ik vandaag thuis kwam, was ik helemaal op na een leuke maar lange dag. Ik wist dat ik iets moet doen, maar ik was moe en deed het niet. Ik besloot zelfs helemáál niets meer te doen. Klinkt heerlijk en relaxed. Echter, mijn probleem is dat ik er niet van kan genieten. In plaats van dat ik tevreden achterover leun, ga ik me extreem lamlendig en irritant gedragen. ‘Geen zin in’ is ongeveer mijn antwoord op alles. ‘Ik weet niet wat het is hoor,’ zei ik tegen mama nadat ik een tijdschrift dichtsloeg. ‘maar ik heb gewoon nergens zin in.’ Ze had me al een half uur zien zuchten op de bank en wierp een blik op de kamer. Daarin verspreid lagen hoopjes met mijn spullen, van uitgetrokken jassen en schoenen tot schooltassen en pianomappen. ‘Ja, die indruk kreeg ik al.’ Ik begon te lachen. ‘Ga je nog wel een foto maken vandaag?’ zei ze. Ik lachte nog harder omdat ik wist dat ze het antwoord wel kon raden. (Jij niet? Hier is ‘ie: ‘geen zin in’.) Aan de andere kant was het redelijk triest natuurlijk, dat ik zo enorm down was zonder een échte reden ervoor te hebben. Dit besef resulteerde erin dat ik aan het lachen en huilen tegelijk was. Tijd voor een moodchange. Ik ging een stuk fietsen en maakte natuurlijk wel een foto. Ik vond ‘m best toepasselijk, doch een beetje overdreven. Maar dat paste dan ook wel weer bij deze gemoedstoestand.

# 9 ORDINARY SUNDAY

Milou2 reacties

IMG_1695

Vandaag was echt zo’n typische zondag. Wat ik daaronder versta? Rond negen uur wakker worden, tien uur mijn bed uit komen, tafel dekken en met z’n vieren ontbijten. Vervolgens er ruim een uur over doen om me klaar te maken om te beginnen met de dag. (Heerlijk vind ik dat.) En dan studeren. De boeken openslaan, iets te vaak uit het raam kijken en een kwartier lang wegdromen boven een blaadje met daarop ‘Aardrijkskunde H4: Water’. Heel keurig geschreven, want ze zeggen dat een goed begin het halve werk is. Was het maar echt zo. Op een bepaald moment gaan lunchen in de zon, een lekker uurtje achter de piano en dan weer verder. Rond een uur of vier zette ik de laatste punt – ik vond het weer mooi geweest. Even bloggen, en daarna uit eten. Fijn als we dat doen op zo’n dag, dan kom ik toch nog even ‘buiten’, als je snapt wat ik bedoel. In het dorp nog een ijsje, daarna midden op de weg gaan zitten om een foto te maken van een bloem in de middenberm. Heel dapper zijn en nog een stuk gaan hardlopen en ten slotte de dag eindigen in mijn pyjama op de bank, met Harry Potter op tv. Een hele gewone zondag. Maar dat is ook wel eens fijn.

#8 GROOTS

Milou2 reacties

IMG_7175

Groots, dat was het eerste wat ik zag toen ik het stadion betrad. Gigantische letters vormden het décor voor een derde concert van Guus Meeuwis. De sfeer was mij dus al bekend: hordes uitgelaten mensen. En bier, héél veel bier. Voor ons ontstond wat commotie omdat mensen het over zich heen kregen. Tsja, als je daar niet tegen kan moet je eigenlijk niet naar zo’n stadionconcert gaan. Ik keek naar het veld en lachte om de variatie aan spullen waarmee mensen zichzelf bedekten tegen het vallende bier: van poncho’s in allerlei kleuren tot plastic zakken en zelfs winterjassen. Iedereen was vrolijk en zong luidkeels mee. Ook ik stond echt te genieten. ‘En straks komt Racoon,’ sprak papa naast me, alsof het niets was.’Wat?!’ Echt?! Hoe weet je dat?’ Ik ben groot fan van hun muziek, ‘Racoon Live’ staat dan ook al behoorlijk lang op mijn bucketlist. En nu zou ik het mee gaan maken, zonder het van tevoren te weten. Het volgende halfuur was ik behoorlijk opgewonden. En daar waren ze dan. ‘We hebben één Nederlands nummer,’ sprak leadsinger Bart. ‘Jaaaaaa!’ riep ik. Mijn favoriete nummer werd ingezet: Oceaan. Ik keek om me heen. De sfeer was bijna magisch. Het stadion werd gevuld met het geluid van één enkele gitaar en het gezang van duizenden mensen. Het schemerde, velen ontstaken hun aanstekers of gebruikten het flitslicht van hun mobiel. Een zacht briesje blies in mijn gezicht, het kippenvel stond op mijn blote benen. Het was zó mooi. En ik zal bekennen: ik heb gehuild. (Maar sssht, niet doorvertellen, want niemand heeft het gezien.)

#7 SHORTS & SKIRTS

MilouPlaats een reactie

IMG_7136

 

Tenzij je onder een steen geleefd hebt de afgelopen week, heb je vast genoten van het prachtige weer. Er is een kwestie die rond deze tijd weer opspeelt: kunnen we al met blote benen naar school? Kijk, thuis lopen we allemaal al een paar dagen in shortjes, rokjes, jurkjes of zelfs bikini’s. Maar op school is het toch anders. Ten eerste moet je erheen fietsen, wat met een rokje of jurkje toch lastig kan zijn. Daarnaast is het tijdens die fietstocht vaak best fris, en je zou het toch maar koud krijgen. Ook in de klaslokalen staat het kippenvel soms op mijn bovenbenen. Daarentegen, in andere lokalen is het niet om uit te houden van de hitte, en dan ben je maar wat blij met je luchtige rokje. Tenslotte is er nog het welbekende ‘witte benen probleem’. ‘Doe jij een korte broek aan vandaag?’ is een berichtje dat ik regelmatig ontvang rond kwart over zeven ’s ochtends. De afgelopen dagen beantwoordde ik dit met ‘Ja joh, het wordt echt super mooi weer!’ En dan krijg ik als antwoord, jawel: ‘Maar mijn benen zijn nog zo wit…’ Ik kan er niet mee zitten. Ik wordt nou eenmaal niet zo snel bruin. En wanneer ik dan de hele zomer lange broeken ga dragen schiet het al helemaal niet op, natuurlijk. Na wat gewik en geweeg besloten we er met z’n allen voor te gaan, vandaag. Dus daar zaten we in de pauze, met onze blote benen in de zon. Sommige mensen zag je kijken. Maar heus niet omdat onze benen zo wit waren (want dat valt ook wel mee, natuurlijk). Waarschijnlijk omdat ze dachten: ‘Oh, had ik dat nou ook maar gedaan.’

#6 DOZING DAISYS

MilouPlaats een reactie

IMG_1641

 

Mijn leven momenteel is best vergelijkbaar met dat van een margrietje. ”Milou, verklaar je nader,” ik hoor het je denken. Zal ik doen hoor, komt ‘ie. Er gebeurt niet heel veel, op dit moment. Net als in een margrietenleven, kan ik me zo voorstellen. Want wat doen die bloempjes nou eenmaal? Een beetje chillen met z’n allen. Tegen elkaar aan hangen in het zonnetje, sloompjes mee deinen op de wind. Af en toe een insect dat je komt vervelen. Het zoemt eens rond, maakt een zeurderig geluid in je oor… (Huiswerk, de laatste overhoringen en af te ronden projecten – wat een symboliek.) Maar wanneer het geluid wegsterft kan het genieten weer beginnen. Onderhand ben ik ook wel weer toe aan wat spannendere dagen, en die komen gelukkig. Daarin lijkt mijn leven gelukkig niet op dat van een madeliefje – ik denk niet dat zij feesten, concerten en filmavondjes kennen.