#145 THE UK FEELING

IMG_1828

Het was maandag en ik had wat opstartproblemen. We gingen naar Londen en dat maakte me natuurlijk super enthousiast en blij enzo, maar… Het was pas vier uur ’s ochtends. Na een langdurig dilemma met mezelf had ik de vorige avond besloten om tóch de laatste Harry Potter film te kijken die op tv kwam, ook al was die pas om 23.15 afgelopen. Mijn enthousiasme moest dus nog een beetje op gang komen.

Ondanks het vroege tijdstip gebeurde dit vrij snel. En hoe kan het ook anders – zet zeventig leerlingen in een dubbeldekker en het is geheid feest, hoe laat het ook is. Er was muziek, gejoel en eten – the usual. Slapen lukte toch niet meer.

Na een bus- en bootreis van zo’n zes uur waren we natuurlijk wél moe. Maar daar was toen geen tijd meer voor; het was tijd om een stukje Engeland te gaan verkennen. Een stukje genaamd Canterbury, om precies te zijn. We bezochten hier een kathedraal, maar niet voordat we een half uurtje door de regen gelopen hadden. (Waarom weten we nog steeds niet. We liepen namelijk in een rondje.)

De kerk was mooi. Van een bepaald gedeelte vermoedden we dat er gefilmd is voor Harry Potter, gezien de grote gelijkenis met de corridors van Hogwarts. Vervolgens was er tijd om Canterbury op eigen houtje te verkennen. Ofwel, er was tijd om te shoppen. Ik kocht een boek bij Waterstones, maar hield me verder in onder het mom ‘dat kan ik in Londen ook kopen.’ Daar is meer tijd en meer keuze. We dronken thee in een leuk cafeetje en gingen weer terug naar de bus. Helemaal gaar, maar wel al ondergedompeld in de UK feeling.

Pas rond een uur of half negen kwam ik aan bij mijn verblijfplaats, een gastgezin in Catford. Al is gezin een groot woord – ik sliep in het huis van een alleenstaande mevrouw, samen met twee roomies. Het was een klein huis, maar wel knus en schoon, waar ik toch echt meer waarde aan hecht. De bedden zijn prima, er is wifi en zelfs een Wii, dus wij kunnen onze lol op hier. Maar vanavond niet meer. Na een hele lange dag zeg ik met een Brits accent goodnight. And I’ll see you tomorrow. 

OUTFITS: LONDON

londen outfits1

Wanneer jij dit leest ben ik in Londen. Wanneer ik dit schrijf, ben ik echter nog thuis. Een groot deel van mijn dag heb ik besteed aan het inpakken van mijn koffer. Want zoals je weet, is dat niet makkelijk.

Ten eerste wil ik er natuurlijk een beetje leuk uitzien. Dat je in Londen de toerist uit gaat hangen, betekent niet dat je er ook zo uit hoeft te zien. Nee, voor mij geen wandelschoenen, praktische heuptasjes of felgekleurde windjacks. Maar wat dan wel? Ja, dat heeft even geduurd, voor ik daar uit was. Even stond ik op het punt om gewoon de hele week compleet in het zwart te gaan, want mooi, klassiek en mysterieus.. (En vooral lekker makkelijk.) Maar ik was bang dat ik daar op den duur toch een beetje terneergeslagen van zou worden, dus zette ik door en stelde voor elke dag een outfit samen.

Toen ik daar eindelijk klaar mee was en de puinhoop op mijn kamer weer een beetje had weten te beperken, had ik geen zin meer om met al deze outfits op de foto te gaan. Omdat ik ze jullie toch graag wilde laten zien, besloot ik het op een andere manier te doen.

IMG_1719

IMG_1727

Jasje – Maison Scotch, Trui – Vince, Sjaal – (gestolen van) mama, Ketting – (gemaakt door) mama

Normaal voer ik een strikt anti-leggingbeleid, maar voor deze reisdag maak ik een uitzondering. Ik moet namelijk om vier uur (vier uur!) opstaan, omdat de bus richting Calais al om half zes vertrekt. Vervolgens zit ik nog een paar uur op een boot, dan weer in een bus… Ik zie het niet zitten om dat allemaal in een strakke spijkerbroek te doen. Een legging dus, wel met een trui die tot over mijn billen komt, dus ik vind het kunnen. En wat voor een trui, trouwens. Deze trui is puur feest, kan ik je vertellen. Zacht, niet te warm, niet te koud. En lekker groot, waardoor hij dus ook als jurkje gedragen kan worden. Fijne sjaal erbij, knot op mijn kop en ik zeg bon voyage.

IMG_1734 IMG_1735

Trenchcoat – Max Mara, Top – ba&sh, Broek – Fornarina

Een simpele combinatie voor dag twee, maar simpel kan juist vaak heel mooi zijn.

IMG_1737 IMG_1739

Vest – Essentiel… en de rest weet ik het merk niet van uit mijn hoofd. En het zit al ingepakt. En ik ga mijn koffer niet meer uit pakken. Sorry. Ik ben een luie blogger.

Dit is de outfit die voor donderdag op de planning staat. Een fijn vestje, een soort hippie-t-shirt en een leren short, waar ik natuurlijk een panty onder ga dragen, want in Londen komen de temperaturen waarschijnlijk niet boven de twintig graden uit.

Wat schoenen betreft heb ik het trouwens heel bescheiden gehouden. Twee paar gaan er mee: zwarte enkellaarsjes en mijn oh zo geliefde beige Clarks. Het zijn beide geen wandelschoenen (zoals ‘sterk wordt aangeraden!!!!’), maar ik weet zeker dat het wel losloopt.

(Hele slechte grap. Sorry.)

De andere twee dagen doe ik natuurlijk ook kleren aan, maar die setjes vond ik iets minder fotowaardig (lees: wel helemaal zwart), dus ik besloot gewoon de drie leukste hier te plaatsen. Hope you liked it!

#144 WELL PREPARED

IMG_1751Wanneer ik op reis ga, doe ik doe altijd lang over het inpakken van mijn koffer. Enerzijds omdat ik het lastig vind om te bedenken wat ik allemaal mee zal nemen. (Maar vooral ook wat allemaal niet.) Anderzijds omdat ik het gewoon fijn vind om te doen en er de tijd voor te nemen. Ik zet een muziekje op, leg de spulletjes klaar die ik het liefst gebruik en pak ze netjes in. Zo kan ik de volgende dag goed voorbereid de deur uitstappen, op weg naar een verre bestemming – met een klein stukje thuis in mijn rugzak.

#141 WHAT YOU WANT TO SEE

IMG_1667

‘The sign that we are looking for, is the sign we get.’

Ik geloof dat dit waar is. Dat je de dingen ziet zoals je ze wilt zien. Dat je krijgt waarop je recht denkt te hebben. Dat respect krijgen van anderen begint met respect hebben voor jezelf. En dat het dus ook mogelijk is om dingen te veranderen – maar dat je er wel zelf in moet geloven.

Vandaag bleek dat deze uitspraak ook in meer praktische situaties toegepast kan worden; in de fotografie, bijvoorbeeld. Op school was het weer feest vandaag: ik mocht fotograferen onder lestijd. Echter waren er behoorlijk wat restricties, en daar had ik eigenlijk niet zo’n zin in. Ik besloot dus te fotograferen wat ik zelf wilde, en dan zou ik wel zien.

Toen ik het resultaat op mijn laptopje aan het bekijken was, zocht ik naar een overkoepelend thema in de foto’s, zoals de opdracht voorschreef. Met bovenstaande uitspraak in mijn achterhoofd bedacht ik: als ik maar graag genoeg een overeenkomst wíl vinden, zal hij er zijn.

#140 SOUVENIRS

IMG_1651

Er zijn dingen die je vaak aantreft op het toilet bij mensen thuis. Naast de pot zelf, bedoel ik dan. Een verjaardagskalender, een boekje met kruiswoordpuzzels of een scheurkalender van Fokke en Sukke/de Playboy/de Dalai Lama. (Die laatste bestaat echt. Zoek maar op.) Wanneer je bij mij thuis je behoefte doet, kom je iets heel anders tegen: een muur vol souvenirtjes.

Deze verzameling gaat al lang terug, maar sinds een paar jaar gaat het hard. Wanneer ik met mijn familie op vakantie ben, zijn er meestal niet zo veel verplichtingen, maar er is één ding dat gedaan moet worden: het zoeken naar een souvenir. De sport is om een zo kitcherig mogelijk exemplaar te vinden – zoals je ziet zijn sneeuwbolletjes favoriet. Verder moet hij aan bepaalde eisen voldoen wat betreft omvang: hoe kleiner, hoe beter. Want kleine dingen zijn nou eenmaal leuk en het scheelt weer ruimte in je koffer. Bovendien past het anders allemaal niet meer op het toilet, wat zou betekenen dat we onze collectie ergens anders in huis zouden moeten uitstallen. Ik ben zeker fan van onze verzameling, maar ik denk dat we dat niet moeten willen.

#139 V4 GOES UK

IMG_1625

Met school ben ik al op verschillende excursies geweest: de Beekse Bergen, het Technopolis, en een museum in Brussel over de klassieke oudheid – ik ben er geweest en het was allemaal dolle pret. Maar volgende week is het tijd voor het echte werk: een week lang naar het buitenland. Vanavond was er een bijeenkomst waar we de laatste informatie kregen: het precieze programma, kamerindeling en natuurlijk een waslijst aan do’s and don’ts. Maar het enthousiasme is aangewakkerd. Londen, here we come.

 

#138 A GOOD PLACE TO START

IMG_1622

Het was zondagavond en het ging niet zo goed met mij. Al een tijdje niet. Ik kon gaan slapen; dan zou de volgende dag alles nog hetzelfde zijn. Weer een dag doen alsof er niets aan de hand was, alsof het probleem niet bestond. Ik besefte deze avond – eindelijk – dat het ook anders kon. En dat ik het heel graag anders wilde, al moest ik daarvoor over een behoorlijke drempel heen. Een drempel van praten, toegeven en loslaten, inclusief de emoties die daarbij komen kijken.

Het duurde nog wel even voordat ik sliep.

Maar daarna werd het gewoon weer maandag. Ik werd wakker en de dingen voelden al iets lichter, iets vrolijker. Iets meer zoals het vroeger was en zoals ik hoop dat het weer zal worden. Dat zal nog even duren, en niet altijd makkelijk zijn. Maar ik kom er wel. Met hulp van een heleboel lieve mensen, met kleine stapjes.

Ik trok een mooi jurkje aan. Dat voelde als een goed begin.

Ik kan me voorstellen dat je een beetje schrikt van het verhaal hierboven, gezien het feit dat het nogal afwijkt van de dingen waar ik normaal over schrijf – het bakken van appeltaart, een gesprek met een dronken Belg, of een stel fotogenieke schaapjes in een weiland. Maar het voelde voor mij niet goed om dit hier te verzwijgen, om te doen alsof alles altijd leuk is. Dat heb ik al veel te lang gedaan. Nu dit eruit is, is er weer alle ruimte voor positieve verhalen. Over het bakken van appeltaart, een gesprek met een dronken Belg, of een stel fotogenieke schaapjes in een weiland. Om maar iets te noemen.