Maand: april 2014

#117 SELFIE

Milou1 reactie

IMG_1363

 

Ik ben het niet meer gewend om weinig te doen te hebben. Nu ik vakantie heb, merk ik dat maar al te goed. Er staat niet veel op de planning, en dat vind ik niet erg. Juist wel fijn, zelfs. Maar het is nog niet helemaal tot me doorgedrongen. Vandaag was er de hele dag iets in mij dat zei: ‘Milou, nu moet je echt iets gaan doen!’ Jahaaa, zometeen, dacht ik dan. (Dat is ongeveer mijn standaard antwoord op dat zeurderige stemmetje.) Vervolgens herinnerde ik me dat het vakantie was. F*ck yeah, geweten, ik hoef helemaal niets vandaag!

Ik kwam er achter dat dat toch niet helemaal waar was. Ik moest één ding doen. Iets kleins maar, iets wat ik al een hele tijd elke dag doe: een foto maken. En dat vergat ik, natuurlijk. (Of ja, vergeten… Ik heb zo’n tien keer gedacht: jahaaa, zometeen. Om het vervolgens zo lang uit te stellen dat de volgende dag al was aangebroken.) Gelukkig had ik wel mijn outfit vastgelegd, en daarbij ook een zelfportret gemaakt.

Al zou je het ook een ordinaire selfie kunnen noemen, natuurlijk. Maar een foto is een foto.

#116 WOW

Milou1 reactie

IMG_1332

Wauw.

Dat is waarschijnlijk het eerste wat je zal zeggen wanneer je de boekhandel in het centrum van Maastricht binnenloopt. Het is hetgeen wat ik nog steeds denk wanneer ik er binnenstap. Zo ook vandaag weer. ‘Dominicanen’ is namelijk niet your average boekhandel. Zoals de naam misschien al doet vermoeden, is het gevestigd in een kerkgebouw.

Nu ben ik sowieso iemand die met plezier een hele tijd door een boekwinkel loopt. Maar de combinatie van hoge gewelven, echoënde voetstappen en een eindeloos lijkende hoeveelheid boeken zorgt voor een bepaalde sfeer. Het licht dat door de glas in lood ramen valt, de tegels waarvan je weet dat er honderdduizenden mensen overheen hebben gelopen; gelukkige mensen, rouwende mensen. Mensen met hoop en zij die ernaar op zoek waren. Ontelbaar veel kaarsjes staken zij aan, denkend aan een persoon waarvan zij hoopten dat die terugkwam, of nog niet zou gaan. Mijn gedachten veranderen in een filosofisch mijmeren. Het is de plek die iets met me doet en gewoon…

Wauw.

A LITTLE NATURE & SOME SHEEP

Milou1 reactie

IMG_0113

Ik zat laatst op de fiets en kwam wat mooie dingen tegen. Daar maakte ik foto’s van. Kan ik er verder nog iets over zeggen… Nee, ik denk het niet. Maar ik wilde ze wel even laten zien.

IMG_0123

Ik vond dit een behoorlijk exotisch ogend tafereel. Naar de maatstaven van het Brabantse platteland, dan.

IMG_0125 IMG_0133

Dat ene schaap had me door, zie je?

IMG_0151

IMG_0149

‘Ja en nou is het wel weer klaar met die foto’s.’

Aldus de schapen in deze wei. Ze zeiden het niet. Maar aangezien ze behoorlijk demonstratief hun kont richting de lens keerden, weet ik bijna zeker dat ze het dachten.

#115 KINGSDAY

Milou1 reactie

IMG_1321

Ondanks de nieuwe naam blijft Koningsdag een feest waarbij veel verschillende dingen samenkomen. Op de eerste plaats: verschillende mensen. In het Stadswandelpark struikelde je over kleuters, die hoorden bij de vele gezinnetjes die vanuit hun kramen spullen verkochten. Hoe anders was dat in het centrum van Eindhoven. Hier bevonden zich vooral veel jongeren tussen de zestien en vijfentwintig jaar oud. Wel uiteenlopend van de categorie ‘ook mijn foundation is oranje’ tot ‘ik ben vannacht helemaal niet thuis geweest maar feest nu gewoon vrolijk verder’. Verder zag ik mannen met bierbuiken, zestig-plussers met naveltruitjes, kale gasten met rode ogen en een vrouw met twee chiuaua’s op haar arm. Het leek mij niet heel verstandig dat ze hen mee had genomen: één keer laten vallen zou voor de beestjes al fataal zijn.

Ja, het klinkt cru, maar het was wel de waarheid. Want wat was het druk. In de menigte kwamen niet alleen mensen, maar ook geuren samen. Bier, zweet, loempia’s, wiet, oliebollen en – excuse my French – pislucht, het was mogelijk om het binnen een wandeling van nog geen vijf minuten allemaal te ruiken. (Soms zelfs meerdere geuren door elkaar, wat behoorlijk… exotische combinaties opleverde.) De muziek varieerde van hardstyle tot Wouter Kroes’ ‘Viva Hollandia’, de één ging helemaal los terwijl de ander vanaf de vensterbank op driehoog toekeek. Het was voor iedereen mogelijk om zijn eigen feestje te vieren.

PICTURE THIS: SCHOOL CONCERT

Milou1 reactie

EIC1
Zoals je misschien wel, maar misschien ook niet weet, maakte ik woensdag- en donderdagavond in totaal 1152 foto’s tijdens het schoolconcert in de Effenaar. Zie hier een bescheiden selectie.IMG_0195

IMG_0177

IMG_0205

IMG_0175

‘Dit jurkje? Of toch die andere?’

IMG_0174

Deze stickers moeten wel een bepaalde aantrekkingskracht op mij hebben, want volgens mij heb ik vorig jaar precies zo’n zelfde foto gemaakt.

Wie erachter komt of dat waar is, krijgt een verassing.

IMG_0209

IMG_0217

Ja, deze foto heb je waarschijnlijk inderdaad al gezien. En de volgende ook. Maar ik vind ze mooi dus ik plaats ze lekker nog een keer. Hah.

EIC 2014

IMG_0214

IMG_0576

Mooie Merel.

IMG_0325

Ik baal baal baal dat deze foto niet helemaal scherp is, want ik vind het misschien wel de leukste van allemaal. Sowieso omdat dit een heel leuk meisje is, dat vlak voor het maken van deze foto een heel mooi lied gezongen had. Maar vooral vanwege de hoeveelheid plezier die ze hier uitstraalt.

IMG_0558 IMG_1241 IMG_1248

Houdoe hè.

IMG_1315

‘Beste artiest. Schrijf op deze kaart je naam bij de plaats waar je vandaan komt.’

En dat deden ze dus.

IMG_0164

Tenslotte nog even dit. Op dag één was er iemand die vond dat ik op de foto moest, nog voordat ik zelf nog maar een foto had gemaakt. Het heeft diegene veel tijd en moeite gekost om mij ervan te overtuigen dat dit een goed idee was. Uiteindelijk is het haar gelukt, zoals je ziet. Dan kan ik die foto hier net zo goed plaatsen.

#113 2-20-2

MilouPlaats een reactie

EIC 2014

Ik wilde beginnen met ‘De tweede avond in de Effenaar’, gevolgd door de dingen die er die avond gebeurd zijn, en toen bedacht ik me: een dag bestaat uit meer dan een avond. Wat had ik ’s ochtends en ’s middag eigenlijk gedaan? Deze vraag hield me een tijdje bezig en ik kwam tot de volgende conclusie: ik wist het niet meer. Waarschijnlijk werd het overschaduwd door herinneringen aan de vorige avond en enthousiasme vanwege de avond die nog ging komen.

(En daarnaast was ik eigenlijk ook gewoon heel moe. Dus het kwam niet meer helemaal helder binnen.)

Dus. De tweede avond in de Effenaar. De avond waarop ik weer genoot van zo’n twintig optredens en er van evenveel foto’s maakte. Ook maakte ik een ladder in mijn panty (‘Ah joh, maakt niet uit. Het is toch donker.’) en kwam ik er twee minuten voor het begin van het concert achter dat ik mijn jurkje achterstevoren aan had. De hele dag al. (‘Ah joh, maakt niet uit. Dat heeft vast niemand gezien.’) Soms stopte ik met fotograferen omdat ik alleen maar even wilde luisteren naar al het talent dat voorbijkwam. (En soms kon ik het niet laten om mee te neuriën. Maar heel zachtjes, hoor. Echt.)

Tenslotte nog even de totale score: 1152 foto’s. Twee rozen, zo’n twintig complimenten. En de herinnering aan twee heerlijke dagen.

Een bedankje voor Cat, dat ik deze foto hier mocht plaatsen!

#112 CAPTURE THE MOMENT

MilouPlaats een reactie

IMG_0217

Ik bracht mijn middag door in de Effenaar, het poppodium waar de voorbereidingen voor het jaarlijkse schoolconcert bezig waren. Technici waren druk bezig met opbouwen en alle artiesten oefenden hun nummer voor de laatste keer. Wat fotografie betreft viel er voor mij niet zoveel voor te bereiden. Maar op de avond zelf ben ik vooral bezig met kijken in plaats van luisteren, waardoor ik niet veel van de optredens meekrijg. Tijdens de repetities komen kijken is dan een goede oplossing. Daarnaast maakte ik nog wat behind the scenes-achtige foto’s en werd er geoefend met introvideo, in combinatie met live muziek. Om kwart over vier kwam ik weer buiten, met hetzelfde gevoel dat ik altijd heb als ik uit de bioscoop kom: ik was verbaasd dat alles er nog was en vooral dat de zon nog scheen.

Kwart voor acht, we stonden klaar in de coulissen. We wachtten. De spanning liep enigszins op en ik was stiekem blij dat ik niet op moest treden. Nee, ik mocht gewoon mijn eigen ding doen. Gehuld in het zwart verplaatste ik mezelf, zo zacht en zo snel mogelijk, om niemand te storen maar vooral ook niets te missen. Dan weer was ik in de zaal, dan weer backstage of zelfs op het podium. Ik klikte, zoomde en hield soms even mijn adem in om de camera zo stil mogelijk te houden. Soms moest ik spontaan glimlachen. Als een zangeres met grote ogen een uithaal zong, als een duo net even contact maakte. Als de drummer van de band een seconde in de lens keek, vlak voordat hij op moest. En dat ik dan wist dat ik precies op dat moment een foto had gemaakt.