Wauw.
Dat is waarschijnlijk het eerste wat je zal zeggen wanneer je de boekhandel in het centrum van Maastricht binnenloopt. Het is hetgeen wat ik nog steeds denk wanneer ik er binnenstap. Zo ook vandaag weer. ‘Dominicanen’ is namelijk niet your average boekhandel. Zoals de naam misschien al doet vermoeden, is het gevestigd in een kerkgebouw.
Nu ben ik sowieso iemand die met plezier een hele tijd door een boekwinkel loopt. Maar de combinatie van hoge gewelven, echoënde voetstappen en een eindeloos lijkende hoeveelheid boeken zorgt voor een bepaalde sfeer. Het licht dat door de glas in lood ramen valt, de tegels waarvan je weet dat er honderdduizenden mensen overheen hebben gelopen; gelukkige mensen, rouwende mensen. Mensen met hoop en zij die ernaar op zoek waren. Ontelbaar veel kaarsjes staken zij aan, denkend aan een persoon waarvan zij hoopten dat die terugkwam, of nog niet zou gaan. Mijn gedachten veranderen in een filosofisch mijmeren. Het is de plek die iets met me doet en gewoon…
Wauw.
De kunst van 
Mijn lievelings boekenwinkel allertijden! Ik kan daar een hele middag door boeken bladeren, koffie drinken en mensen kijken.