De laatste foto’s van de fijne dagen die ik in Canada doorbracht.
Tag: Picture this
PICTURE THIS: GOLD
Hier was ik vandaag, maar in mijn project ben ik hier nog niet. Toch wilde dit niet laten wachten – ik maak dus een sprong in de tijd.
Vanavond was ik op de goede plaats op het goede moment, daar waar de zon een gouden gloed wierp op alles wat zij raken kon.
PICTURE THIS: BOROBUDUR
In tegenstelling tot in Seminyak, maakte ik bij de Borobudur juist heel veel foto’s. Ga er lekker voor zitten, dan klets ik je er doorheen!
Het hotel keek uit over een rijstveld/groentetuin, waar af en toe iemand op z’n dooie akkertje wat stond te harken of spitten.
Hallo uitzicht.
Hallo uitzicht aan de andere kant.
In de batikwerkplaats. De stof hierboven werd bedrukt met een soort stempels, anderen werden helemaal met de hand gedaan.
Dan werd er eerst met potlood een tekening gemaakt.
Hier gingen de stoffen in bad.
En hier… Eh, ik weet niet precies wat hier gebeurt. Maar het zag er mooi uit.
Al een heel eind.
Deze nog niet.
De werkplaats waar dokja zilver werd bewerkt.
Precisiewerk vereist concentratie.
De volgende dag: naar de Borobudur! Al waren we daar eigenlijk al, aangezien zowel de tempel als het gebied eromheen zo genoemd wordt.
Deze meneer speelde verstoppertje tussen de stoepa’s.
Eén van de honderden reliëfs op de lagere etages.
Op de lokale markt.
Uit de serie: oude mevrouwen op de markt.
(Duidelijk het einde van de serie.)
Offertjes.
Pepertjes.
Limoentjes.
Zie je de pepers rechtsboven? Daar hoort nog een mooi verhaal bij. Bij het avondeten kreeg mijn vader er een paar op zijn bord. Hij dacht dat het edamameboontjes waren, maar kwam er al na één beet achter dat dit absoluut niet zo was. Ze waren echt extreem heet, zei hij. Mijn broer zou mijn broer niet zijn als hij dat zelf niet wilde proberen. Dapper at hij er één op en al snel constateerde hij dat ze inderdaad extreem heet waren. Hij slaakte verschillende kreten en zijn ogen begonnen te tranen. Nog een paar minuten was hij er een beetje van slag van. ‘Hoe kan het dat jij er niks meer van merkt?’ vroeg hij mijn vader, waarop die antwoordde: ‘Je denkt toch zeker niet dat ik het doorgeslikt heb?’
Deze boom groeit op en neer: eerst vanaf de wortels omhoog, vervolgens in slierten weer naar beneden. Als deze slierten bij de grond zijn, krijgen ze ook wortels en zo wordt de boom steeds dikker.
Boe.
En met deze Buddha sluit ik af. Op naar de laatste bestemming: Dubai!
PICTURE THIS: UBUD
Je hebt fotogenieke en niet zo fotogenieke plekken op de wereld. Ik denk dat jullie wel kunnen raden in welke categorie ik Ubud zou onderverdelen.
Stukje mozaïek op de stoep.
Hier had ik het al eerder over: wanneer mensen naar binnen gaan, laten ze hun slippers buiten voor de deur achter.
Zie je wel?
Overal op straat waren dit soort dingen te vinden. Het zijn kleine offertjes, die dagelijks gemaakt worden door de mensen hier, grotendeels aanhangers van het hindoeïsme. Hierboven zie je nog vrij simpele exemplaren – soms werden de offers uitgebreid met eten, zoals kleine koekjes of stukjes fruit – ik heb zelfs minidonuts op straat zien liggen.
Bewijs van het tankavontuur!
Deze meneer stond hoofdschuddend toe te kijken hoe onze scootertjes bijgevuld werden.
Dat waren de foto’s van Ubud. Next stop: Seminyak!
A LITTLE NATURE & SOME SHEEP
Ik zat laatst op de fiets en kwam wat mooie dingen tegen. Daar maakte ik foto’s van. Kan ik er verder nog iets over zeggen… Nee, ik denk het niet. Maar ik wilde ze wel even laten zien.
Ik vond dit een behoorlijk exotisch ogend tafereel. Naar de maatstaven van het Brabantse platteland, dan.
Dat ene schaap had me door, zie je?
‘Ja en nou is het wel weer klaar met die foto’s.’
Aldus de schapen in deze wei. Ze zeiden het niet. Maar aangezien ze behoorlijk demonstratief hun kont richting de lens keerden, weet ik bijna zeker dat ze het dachten.
PICTURE THIS: #FOTOINBAD
Had ik het gisteren over studie ontwijkend gedrag, krijg ik vandaag een schoolvoorbeeld via een groepsgesprek op Whatsapp. ‘Jongens ik zit in bad zo saai vind ik deze shit.’ Nou worden er wel vaker rare dingen gezegd in dit gesprek, maar daar ga ik het nu niet over hebben. Daar zou ik een heel eigen verhaal aan kunnen wijden. (Oké, één voorbeeldje dan. ‘Morgen iedereen met de fiets?’ Ik: ‘Ja er zit niets anders op haha.’ ‘Ik ga met de slee.’ ‘Mag ik achterop?’) Ik zag vriendin X daar al zitten, een beetje hopeloos in dat bad. Grapje natuurlijk. Of toch niet?
Ik had het ook kunnen weten eigenlijk. De nodige digitale lachstuipen volgden. Lachstuipen ja, niet zomaar een grinnikje. Ook via je telefoon kan je duidelijk maken hoe hard je ergens om moet lachen. ‘Haha’ is in het echt slechts een glimlachje, ‘hahaha’ is een korte lach met geluid. Wanneer iemand ‘ha. ha.’ zegt heeft hij of zij geen reden tot lachen (als in: ‘Ik ben mijn samenvatting kwijt! Shit, nou moet ik alles opnieuw gaan doen!’ ‘Hij zit in de brievenbus.’ ‘ha. ha.’). ‘lol’ staat voor laughing out loud, maar ik vind het zo droog klinken dat ik me daar niets bij voor kan stellen wanneer het op mijn beeldscherm verschijnt. ‘HAHAHAHAHA’, ook wel de digitale lachstuip, verscheen er meerdere malen in ons gesprek. ‘#fotoinbad maak m trending!!!’ Aangezien iedereen wel boven de boeken hing, maar niemand er écht mee bezig was, volgde de rest al snel.
(En dan heb ik nog een paar laatste vragen voor je. Herken je mij? Doe je mee met #fotoinbad? En vind je me heel raar na het lezen van dit verhaal of valt het nog mee?)
PICTURE THIS: COLORFUL SIGNS OF LIFE
De mensen op Curaçao zijn vaak kleurige verschijningen in mooie jurken, felle t-shirts en lange nagels met ieder thema wat je maar kan bedenken. Niet alleen de mensen zelf zijn kleurrijk – ook de sporen die ze achterlaten, in een al net zo gekleurde omgeving. Vlakbij de blauwe zee groeit knalgroen klimop met felroze bloemetjes. Daartussen vind je een oude boot, vergeten vlaggetjes en een verzameling geverfde houten huisjes – je zou het ook wel troep kunnen noemen. Maar daarnaast zijn het tekens die laten zien dat er ooit mensen waren. Die de omgeving kleuren en tot leven brengen zonder dat er ook maar één iemand aanwezig hoeft te zijn.
Klik verder voor foto’s!
Doorgaan met het lezen van “PICTURE THIS: COLORFUL SIGNS OF LIFE”
De kunst van 