Tag: USA

welcome to the u.s.a.

MilouPlaats een reactie

9R7A8523

Tien uur, vier slechte films en 8800 kilometer verder. We volgen de bordjes naar een grote grijze ruimte, waar we in de rij aansluiten voor de paspoortcontrole. We leggen onze right hand, right thumb, left hand, left thumb op een scanner. Ondertussen verkondigt Barack Obama via meerdere videoschermen een boodschap.

9R7A86559R7A8519

Welkom in het land waar alles in de spiegel ‘closer is than it appears’. Waar bakkerijen bestaan die taarten bakken voor je hond. Of winkels die gespecialiseerd zijn in glutenvrije croutons. Waar minutenlange televisiespotjes worden uitgezonden om medicijnen te promoten. Een kwart van de tijd worden de gunstige effecten benadrukt. De rest van de kostbare seconden gaan op aan het benoemen van bijwerkingen. ‘This medicine can cause headache, weight gain, dizziness, confusion and heart failure.’ Ondertussen zien we beelden van een blije picknickende familie op een zonovergoten grasveld. ‘Be sure to ask your doctor about it!’

9R7A88489R7A87519R7A8721

Het land waar je in de supermarkt kan kiezen tussen tien verschillende soorten water. Voss designwater, Smartwater, Propel fitnesswater, Kellogs proteïnewater en elektrolytwater met een pH van 9,5. Wat me niet helemaal gezond lijkt overigens, gezien dit overeenkomt met de pH van bleekwater. Maar het zal vast ergens goed voor zijn.

9R7A85399R7A86859R7A8550

Welkom in het land waar iedereen – zo mogelijk – nóg harder praat dan in Nederland. In de kamer naast ons wordt een soap opera opgenomen. Tenminste, ik hoop dat de relatiecrisis aan de andere kant van de muur in scène gezet was, gezien het hoge theatrale gehalte ervan. Voor ons was het prima te volgen; elke handeling werd letterlijk benoemd door een vrouw met een schelle, harde stem. Type pornoblond, iets te veel mascara, satijnen kamerjas met luipaardprint – vertelt mijn fantasie me, althans. Vervolgens een mompelend antwoord in een lage mannenstem. Type net kalend, iets te suf, tien jaar ouder dan zijn vriendin. Zij was veelal aan het woord en richtte zich steeds tot ‘good God’. Ik hoop maar dat Hij niet meeluisterde, gezien alle verwensingen die er voorbij kwamen.

9R7A86689R7A88219R7A8642

Een kort fragment:

‘What the fuck, you just slammed a door into my face!’

(Mompel, mompel.)

‘What the fuck are you doing?! You can’t just slam a door into my face! Go get me an icepack!’

(Mompel, mompel.)

‘Go get me an icepack! Oh my god, I just can’t… Get me an icepack!’

(Mompel, mompel.)

‘Get me a beer, then! No, you know what, I’m so done. Leave. Just leave.’

(De man begint nu ook te schreeuwen.)

‘No, you leave!’

‘This is my room!’

‘No, it’s my room!’

‘No, my room!’

(Enzovoorts.)

Zo ging het door, tot een uurtje of drie. ’s Nachts. Gelukkig vond de rest van de opnames ergens anders plaats. De eerste afleveringen van Take it or leave it zullen vanaf oktober te zien zijn bij CBS.

9R7A85839R7A85629R7A8566

Welkom in het land waar je bij elke maaltijd frietjes krijgt – of je dat nu wilt of niet. In de stad waar elke toerist een San Francisco trui draagt, omdat het kouder is dan verwacht. Waar afslankcrèmes voor je onderkin worden gepromoot op levensgrote banners, inclusief voor en na foto’s. (‘No double chin. No surgery. No kidding.’)* Waar je zomaar naast Jack Sparrow in de lift kan komen te staan. Waar het afwisselend ruikt naar sour dough, huiskamerparfum, zoute zee en pies. Waar er stoom door de straten waait en er op elke hoek een stop sign staat. Het land van groot, mooi en bizar, allemaal tegelijk. Zoals Obama het verwoordde: welcome to the United States of America.

Ik ben op vakantie! Als je mij een beetje kent, weet je wat dat betekent: heel veel foto’s en verhalen. Next up: San Francisco in zwart-wit.

* Mocht je dit niet geloven, klik even hier.

#50 RAINBOW WINDOW

Milou1 reactie

IMG_7142

De dag begon heel vroeg vandaag, zeker omdat ik inmiddels helemaal in het vakantieritme zit (waarbij dagen niet beginnen voor acht uur ’s ochtends. Nooit). Ik zou willen kunnen zeggen dat ik voor een leuk doel mijn bed uit kwam, maar helaas. Vandaag was de dag van reizen richting huis. Ik ademde nog een laatste keer de zeelucht in en verruilde die toen voor de geur van een nieuwe auto. (We hadden er een gehuurd met, zo bleek, pas 11 kilometers op de teller.) (Ben ik de enige die vindt dat nieuwe auto’s stinken?) Een kleine twee uur zou de rit duren. Gelukkig was er genoeg te zien onderweg. Eerst reden we via een brug over zee, zee en nog meer zee, met af en toe een eilandje voor de afwisseling. Vervolgens door een soort jungle, met palmbomen en grote struiken in het groenste groen. Daarna een soort savanne in Afrika (maar dan dus in Amerika): geel gras, sporadisch een boom. Langzaam maakte de natuur plaats voor steeds meer bebouwing: we waren aangekomen in Miami. Of eigenlijk, het vliegveld. Ik wierp nog één keer een blik op een regenboogkleurige stad en verdween toen in de wolken.

#48 RAINSHOWERS

Milou2 reacties

IMG_7100Vannacht werd ik om vijf uur wakker met de gedachte: ‘Waarom zouden de buren op dit uur aan het douchen zijn?’ In Amerika noemen ze hevige regenval rainshowers, wat een toepasselijke naam bleek te zijn. Toen een flits de kamer deed oplichten en de donder mijn bed deed trillen, besefte ik namelijk dat het niet de buren waren, maar echte regen. Ook besefte ik dat het pas vijf uur ’s ochtends was en ik weer moest gaan slapen. Maar dat lukte helaas niet. Toen het rond een uur of elf droog was, grepen mijn broer en ik onze kans om eindelijk te gaan kanoën. De bootjes lonkten namelijk al twee dagen, maar het kwam er steeds niet van. Het was leuk, we hebben veel gelachen, vooral toen bleek dat de kano uit springen erg makkelijk was, maar erin komen niet zo (tenminste, voor mij dan. Zeker niet als je ook nog de slappe lach hebt). Vervolgens sloegen we nog een keer om en was de meligheid natuurlijk compleet. Na dit avontuur gingen we ergens iets eten, waarna ik met mijn voeten door de plassen waadde om bovenstaande foto te maken. Na de droge ochtend begon het nu weer te regenen en besloten we maar een film te gaan kijken. De rest van de dag was dus niet heel bijzonder. Islamorada is nog steeds een paradijsje, maar als het regent zijn de mogelijkheden toch iets beperkter.

#47 KEY WEST

Milou1 reactie

IMG_7071Vanwege de regen vandaag besloten we van ons plan (relaxen, kanoën, zwemmen, relaxen) af te wijken en naar Key West te rijden. De Florida Keys is een eilandengroep die bestaat uit wel 1700 eilandjes, zowel bewoond als onbewoond. Wij bevinden ons op Islamorada, het eerste eiland, en gingen vandaag dus naar Key West, het laatste eiland in de rij. Na ongeveer anderhalf uur rijden kwamen we tot de conclusie dat het daar ook regende. Maar nu waren we er toch en met een paar paraplu’s was het best vol te houden. Mijn verwachting was iets meer idyllische houten huisjes en iets minder alcohol alcohol alcohol, sigaren en t-shirts met té foute teksten erop. (‘I pooped today.’ Dat iets misschien de waarheid is, betekent wat mij betreft niet dat je het meteen op je t-shirt moet zetten.) Toen we een stukje verder liepen werd het allemaal wat gezelliger, met leuke winkeltjes en een fantastische ijssalon. We kwamen zelfs langs die leuke houten huisjes. Toen we nóg iets verder liepen zagen we iets minder leuke houten huisjes, ook wel de achterbuurt van Key West. Hebben we dat ook weer gezien. (Zie boven. Zoals je ziet proberen ze er wel het beste van te maken. Een likje roze verf doet wonderen.)

#46 ISLAMORADA

MilouPlaats een reactie

Image

Ik ben beland in een soort paradijsje. Wat ik daaronder versta? Een plek aan het water met palmbomen en witte gebouwtjes. De hele dag op blote voeten rond lopen, kanoën, eerst tussen waterplanten, dan langs vele kleine bounty eilandjes en dan met alleen de blauwe zee als uitzicht. Ons huisje wordt omringd door steigers, waar je heerlijk op kunt zitten terwijl je voeten in het water bungelen. Zo spendeerde ik mijn middag dan ook ongeveer. Er gebeurt hier verder niet veel: er dobberen wat bootjes in de zee, minisalamanders schieten de struiken in. Mart en ik speelden schaak met het bord dat op de steiger stond. Ik zal er niet te ver over uitweiden, maar in het vervolg ga ik dammen. (‘Milou, je moet wel zéggen dat je me schaakmat hebt gezet, anders telt het niet.’ En maar denken dat ik goed bezig was, met mijn pokerface…) ’s Avonds zag ik een prachtige zonsondergang vanaf het strand, met palmbomen boven me en mijn blote voeten in het zand. Zoals ik al zei: een paradijsje. De weg hier naartoe zag er overigens niet zo paradijslijk uit, met vele diners, motels die hun glorie verloren hadden. Daarnaast regende het hard, de ruitenwissers maakten overuren. Maar toen sloegen we een klein hoekje om en begon de zon te schijnen. Ik wil hier niet meer weg.

#43 BLURRED SKYLINE

MilouPlaats een reactie

IMG_6907

Vandaag begon onze dag wederom op het strand. Echter begon de lucht al snel te betrekken en besloten we ergens anders onze dag te besteden. We reden naar een mall, zo’n super Amerikaans winkelcentrum. En niet zomaar één: het was enorm. Eenmaal aangekomen op de (ook enorme) parkeerplaats, bleek dat de rest van Miami ook besloten had een dagje te gaan winkelen. Natuurlijk. Het was zaterdag. Ben ik de enige die tijdens vakanties nooit weet welke dag van de week het is? Ondanks de drukte waren we blij dat we niet op het strand gebleven waren. Net toen we een parkeerplekje gevonden hadden, begon het te gieten en de komende uren zou het dat blijven doen. Eenmaal binnen waren er een paar dingen die opvielen: rare Amerikaanse winkels (je eigen servies beschilderen terwijl je ervan aan het eten bent… Ja, origineel is het wel) en erg afwisselend winkelpubliek. Er werd veel Spaans gesproken, dat had ik niet verwacht. En: het rook overal naar popcorn. Misschien leek het alleen maar zo doordat ik nog niet geluncht had, dat zou ook kunnen. Het bracht me in ieder geval wel op een idee, namelijk om ’s avonds naar de film te gaan. Natuurlijk was er een bioscoop – een winkelcentrum zonder een theater met 24 IMAX zalen kan je niet écht een winkelcentrum noemen. Volgens de Amerikaanse maatstaven dan. Het werd The Grown Ups 2. In de categorie ‘films die eigenlijk nergens over gaan’ was het de beste die ik ooit gezien heb. Wanneer je me zou vragen om het verhaal uit te leggen, zou me dat niet lukken. Gelachen heb ik wel. Op de terugweg probeerde ik nog een Miami by night foto te maken, maar dat mislukte… een soort van. Want ik vind deze blurred skyline ook wel iets hebben.

#42 OCEAN DRIVE

Milou3 reacties

IMG_6881

‘Een bekende boulevard in South Beach, met veel cafés en restaurantjes. De mensen die hier flaneren, willen gezien worden!’ aldus de Capitoolgids over Ocean Drive, Miami. Soms heeft zo’n gidsje het bij het verkeerde eind (wanneer dat ene monument toch niet zó interessant blijkt te zijn), maar in dit geval waren we juist geïnformeerd. We namen plaats bij een restaurant met een terras dat grensde aan de stoep. Een stroom van mensen trok aan onze zitplaats voorbij – we keken onze ogen uit.

De gemiddelde leeftijd lag tussen de 18 en 28 jaar. De gemiddelde huidskleur was behoorlijk donker. Er waren jongens en meisjes, ze bewogen zich dansend en met een drankje in de hand over straat. Al snel werd duidelijk: dit is het Blanes, het Salou van de negroïde jeugd. Je kon zien dat er tijd besteed was aan het uiterlijk. Alleen over opvallende kapsels zou ik al een hele pagina vol kunnen schrijven: dreads, waves, rood, blond, in knotjes, naar achter geschoven door een studded haarband (en ik vermoed vaak verlengd met een hoop extensions).

Ook met kleding viel men op: alle felle kleuren, opvallende prints, en accessoires waren uit de kast gehaald. Aan de andere kant was er ook behoorlijk wat ín de kast gebleven – ik heb een hoop borst, been, bil en buik voorbij zien komen. Soms zelfs meerdere malen dezelfde: het flaneren leek de activiteit van de avond. Heen, en terug, heen… en weer terug.

Het was goed te zien dat de mensen op straat tevreden waren met hun uiterlijk: niet alleen met de kleding die ze hadden uitgekozen, maar ook met hun lichaam. Erg verfrissend ten opzichte van de gemiddelde vrouw in Nederland. Wanneer zij (vindt dat ze) stevige bovenbenen heeft, of een beetje een zwembandje, dan wordt dat meestal bedekt, verdoezeld of gladgestreken. Hoe anders was dat bij de vrouwen in deze parade. Niks geen schaamte, ze waren er trots op. En dat mocht iedereen zien.