PICTURE THIS: #FOTOINBAD

Had ik het gisteren over studie ontwijkend gedrag, krijg ik vandaag een schoolvoorbeeld via een groepsgesprek op Whatsapp. ‘Jongens ik zit in bad zo saai vind ik deze shit.’ Nou worden er wel vaker rare dingen gezegd in dit gesprek, maar daar ga ik het nu niet over hebben. Daar zou ik een heel eigen verhaal aan kunnen wijden. (Oké, één voorbeeldje dan. ‘Morgen iedereen met de fiets?’ Ik: ‘Ja er zit niets anders op haha.’ ‘Ik ga met de slee.’ ‘Mag ik achterop?’) Ik zag vriendin X daar al zitten, een beetje hopeloos in dat bad. Grapje natuurlijk. Of toch niet?

Ik had het ook kunnen weten eigenlijk. De nodige digitale lachstuipen volgden. Lachstuipen ja, niet zomaar een grinnikje. Ook via je telefoon kan je duidelijk maken hoe hard je ergens om moet lachen. ‘Haha’ is in het echt slechts een glimlachje, ‘hahaha’ is een korte lach met geluid. Wanneer iemand ‘ha. ha.’ zegt heeft hij of zij geen reden tot lachen (als in: ‘Ik ben mijn samenvatting kwijt! Shit, nou moet ik alles opnieuw gaan doen!’ ‘Hij zit in de brievenbus.’ ‘ha. ha.’). ‘lol’ staat voor laughing out loud, maar ik vind het zo droog klinken dat ik me daar niets bij voor kan stellen wanneer het op mijn beeldscherm verschijnt. ‘HAHAHAHAHA’, ook wel de digitale lachstuip, verscheen er meerdere malen in ons gesprek. ‘#fotoinbad maak m trending!!!’ Aangezien iedereen wel boven de boeken hing, maar niemand er écht mee bezig was, volgde de rest al snel.

(En dan heb ik nog een paar laatste vragen voor je. Herken je mij? Doe je mee met #fotoinbad? En vind je me heel raar na het lezen van dit verhaal of valt het nog mee?)