Tag: Creatief
FALL BREAK
Het was even bikkelen, deze laatste schoolweek. Iets met een verdunningsreeks bij biologie (waarna ik uit ervaring kan vertellen: natriumchloride is niet lekker), nog een paar so’s en een af te ronden project. Dan het laatste dagje – docent zijn op een middelbare school lijkt me al niet gemakkelijk, maar wanneer de vakantie voor de deur staat… Oei, oei, oei. De leraar met het kortste lontje was bij voorbaat maar vast thuis gebleven.
Toen ik vanmiddag, na een gezellig feestje, naar huis fietste, kon het nooit warmer zijn geweest dan tien graden en regende het aan één stuk door. Nu zit ik in m’n pyjama op de bank terwijl de regen op de ramen tikt, en heb ik een sterke neiging om de open haard aan te doen. Tel daar de extreem knusse lampjes op mijn kamer (echt, ik kan niet eens uitleggen hoe gezellig die zijn) en het feit dat ik mijn winterjas al meerdere keren heb gedragen bij op, en dan weet je: ja, het is nu echt herfst. En dit wordt dus een echte herfstvakantie.
Wat houdt dat in? Een herfstslaap houden, ten eerste. Me als een soort egeltje me opkrullen in mijn bed, het lijkt me heerlijk. Ik ben er echt aan toe, ook. Het is gewoon zo’n gekkenhuis op school. Ik denk steeds: maar vorig jaar had ik het toch ook druk? Waarom is het dan nu zo’n probleem? Het zou kunnen liggen aan een matige planning, een tamelijk laag concentratievermogen en idem motivatie… Of misschien is de stof gewoon écht moeilijker, en is er wel meer werk dat gedaan moet worden. Ik gooi het maar op een combinatie van beide.
Ik ga natuurlijk niet de hele vakantie in mijn nest liggen – er staan absoluut dingen op de planning. Zaterdag een dagje Amsterdam, afspreken met leuke mensen en woensdag naar Lissabon! Ik ben heel benieuwd, want ik heb de stad nog nooit eerder bezocht, maar ik hoor er wel veel goede verhalen over. En, een fijne bijkomstigheid: de temperaturen in Lissabon liggen boven de 20 graden. Kan ik daar mooi even vitamine D aanmaken! (Misschien zelfs een voorraadje aanleggen. De tijd van in het donker naar school én naar huis fietsen komt er weer aan.)
Maar dat is niet het enige, natuurlijk. We gaan denk ik veel bekijken en bezoeken, een echte citytrip dus. Natuurlijk ben ik van plan om veel foto’s te maken, daar heb ik ook echt zin in! Ik merk dat, nu ik even geen project heb lopen, ik veel minder fotografeer, en dat is wel jammer. Maar straks heb ik genoeg tijd en bovendien mooie plaatsen om vast te leggen.
En ik ga jullie hier op de hoogte houden. Ik moet even kijken hoe het gaat met internet daar. Maar ik heb hoogstwaarschijnlijk veel om te vertellen (in tegenstelling tot wanneer ik gewoon naar school ga…), dus ik wil graag m’n verhalen met jullie delen.
Als je zelf ook vakantie hebt: geniet ervan! Ga ik zeker ook doen.
#61 GOT TIME FOR THAT
WHAT’S UP
Ik was bezig met het tikken van een blogje. Over vakantieplannen, schoolbezigheden en andere persoonlijke dingen. What’s up? wilde ik het noemen. Wel raar dat ik deze term gebruikte, terwijl er toch wat vragen bij heb. Twee jaar geleden was ik op vakantie in de Verenigde Staten. In winkels en hotels werd het door allerlei mensen gevraagd: ‘What’s up?’ Heel aardig bedoeld natuurlijk, maar ik kon in zo’n situatie niet veel anders dan een beetje stamelen. Want wat moet je in hemelsnaam antwoorden op zo’n vraag? ‘Not much’? Komt ook nogal onverschillig over, als je het mij vraagt. ‘I’m fine’ lijkt me niet helemaal de goede reactie – de vraag was niet ‘how are you?’ (al komt het natuurlijk wel op hetzelfde neer). Ik heb het wel eens gegoogled. (Want dat doe ik met een vraagt waarop ik het antwoord niet weet!) En ik bleek niet de enige te zijn die met dit ‘probleem’ zat.
Er waren niet alleen veel vragen, maar ook veel antwoorden. ‘Some clouds, at this moment’ vond ik wel leuk gevonden.
Rest mij nog één vraag: what’s up with you?
VIDEO: ANIMATION
Voor het vak Cultuur ben ik bezig geweest met het maken van een animatie. Het uitgangspunt was een gezicht, en de animatie moest een vervreemdend effect hebben. Afschrikwekkend hoefde het niet per se te zijn, maar gaandeweg is het dat wel een beetje geworden. Het begin van de animatie moest ook het einde zijn, zodat je hem kon herhalen (wat ik in de montage ook gedaan heb). Ten slotte hebben ik zelf allerlei geluiden opgenomen, met wat hulp van twee klasgenootjes. Getik op een spiegel, een muisklik, een zenuwachtig deuntje op een keyboard en natuurlijk de gil. Stonden we dan, met z’n drieën op het toilet (want daar heb je geen last van achtergrondgeluiden. Althans, als er niemand anders is). Ik drukte op record en we gilden uit volle borst. Een paar minuten later liepen we het lokaal weer binnen. ‘Waren jullie zo aan het schreeuwen?’ vroeg de docent. ‘We hoorden het helemaal hier.’ Tussen de toiletten en ‘helemaal hier’ zaten nog zeker zes andere lokalen. Waar het dus ook allemaal te horen was geweest. Oeps…
Ik was zeker enthousiast over de opdracht. Ik vind tekenen heel leuk en bij ‘vervreemdend effect’ schoten er meteen allerlei ideeën door mijn hoofd. Maar pfoe…. wat een werk! Op een bepaald moment was ik er behoorlijk klaar mee. Je moet namelijk al die tekeningen apart maken, blaadje voor blaadje. Dat lijkt heel simpel, aangezien je op overtrekpapier werkt. Zo krijg je telkens precies dezelfde tekening die je een klein beetje aanpast. Dit zorgt voor de beweging. Het is dus vooral overtrekken, maar ook dat kost veel tijd.
Na het tekenen moesten alle 67 tekeningen ingescand worden. Onze scanner is niet geheel geluidloos, dus na twintig minuten ‘TUUUUUUM. IE – UU – IEEEEEM.’ gehoord te hebben, begonnen er toch vragen te komen. ‘Milou, wat ben je allemaal aan het doen, joh?’ ‘Cultuuropdracht!’ riep ik door het trapgat. Nou heb ik wel meer opmerkelijke dingen gedaan voor cultuur. Zagen in een boek, een zwevend meubel ontwerpen, iemands gezicht beschilderen met groene verf en zo kan ik nog wel een paar dingen bedenken. Thuis zijn ze hiervan op de hoogte. Dus ook toen ik mijn animatiefilmpje aan het bewerken was, toonden ze begrip. ‘Waar ben jij nou weer naar aan het luisteren?’ ‘Cultuuropdracht.’ ‘Oh, oke.’
De kunst van 