Tag: Spiegel
#243 CHEESE
‘Hoe zal ik lachen? Mond open of dicht?’
‘Haren over mijn schouders of op mijn rug?’
‘Zal ik mijn jasje aanhouden?’
‘Shit! Dit shirt valt helemaal weg tegen achtergrond!’
‘Milau? Miloe? Ja, ga maar zitten. Oh, ik zou inderdaad nog even iets aan je haar doen, hoor. Even een stukje draaien. Schouders recht. Say cheese! Nee, ik wil echt die tandjes zien! Jaaa, zo ja. Nou, dat was ‘m weer, hoor. Volgende!’
(Over de schouder van de fotograaf wierp ik een blik op de net gemaakte foto. Ik verwachtte gesloten ogen of iets tussen mijn tanden, maar het viel me alles mee. Hij was het niet met me eens. ‘Hmmm,’ mompelde hij, terwijl hij vertwijfeld naar het scherm keek. ‘Nou ja. Oké dan.’ Oké dan. Daar moest ik het mee doen. Naar mijn idee impliceerde het: eigenlijk sta je er niet al te best op, maar veel beter zal het toch niet worden.)
‘Inschuiven, jongens! Inschuiven! En jij daar rechts! Ja, jij, groen shirt! Jij mag hier vooraan komen liggen. Jawel. Dat kan me niet schelen. Hoppa. Hé, jullie zitten helemaal niet in deze klas! Willen jullie heel snel van die stoelen afkomen?! Oh, en dat meisje daarboven. Die rode! Even wisselen met je buurvrouw, want ik zie alleen je voorhoofd. Nou, daar komt ‘ie, hoor. Drie, twee, één… Lachen!’
Braaf rechtten wij onze schouders en forceerden we een glimlachje. Oh het leed, dat de schoolfoto heet.
#85 MISPLACED MIRROR
Van de zomer werd het huis van buiten geschilderd, deze week is de binnenkant aan de beurt. Het grootste deel van de dag zit ik op school en merk ik er niets van. Wanneer ik thuiskom staat de boel lichtelijk ondersteboven en hoor ik een bepaalde schilder af en toe heel hard meezingen met Skyradio. Ook tref ik op willekeurige plaatsen in het huis spiegels aan – waarschijnlijk omdat ze ergens anders in de weg stonden. Vaak zorgt dit voor een verassend effect – de huis-tuin-en-keukenvariant van de optische illusie.
#7 LIGHT BULB
#2 MIRROR, MIRROR
Het is geen bladzijde uit een woordenboek, die op deze spiegel gedrukt staat. Geen Wikipediapagina, recept voor appeltaart of de uitgeschreven handleiding van een IKEA-kast. Had allemaal gekund, maar nee. Het is een egospiegel. Althans, zo noem ik het. Zeker honderd complimenten staan erop, in keurige kleine lettertjes. ‘Oh wat ben je mooi. Wat ben je charmant. Je ziet er oogverblindend uit. Fantastisch! Je bent zo aantrekkelijk. Ik vind je geweldig, gewoonweg geweldig!’ Zo’n tekst kan verschillende dingen met je doen. Het kan je hard aan het lachen maken, je de behoefte geven aan een teiltje, ervoor zorgen dat je daadwerkelijk een egoboost krijgt. Of misschien wordt er alleen maar bevestigd wat je zelf natuurlijk alláng wist. Aan de andere kant vinden dat soort mensen het denk ik juist irritant. Die letters, hoe complimenteus ook, blokkeren namelijk wél het zicht.
#1 ON THE ROAD
Naarmate de eerste van juni dichterbij kwam, kreeg ik steeds meer zin in dit nieuwe project. Er waren al veel dingen voorbij gekomen die schreeuwden om ‘de foto van de dag’ te worden. De grote vraag was natuurlijk: wat werd de allereerste? Deze keer geen vuurwerk wat ik kon vastleggen op dag #1. Gelukkig had ik geen suf binnenzit weekend: ik ging weg met Elles en Mart. Er zou vast wel iets te fotograferen zijn, aangezien we een hoop leuke dingen gingen doen. Lekker eten (de Italiaan en De Drie Graefjes in Amsterdam), naar de film (The Great Gatsby), naar een museum (FOAM Amsterdam, met onder andere een tentoonstelling van Stephen Gill). We reden heen en weer tussen Son, Eindhoven, Amstelveen en Amsterdam. Ik op de bijrijdersstoel, Elles met zijn knieën op zijn kin op een naar voren geschoven stoel en Mart languit op de achterbank. Normaal houdt ik niet zo van autorijden. Het duurt soms eindeloos en ik word vaak misselijk. Maar tijdens ons jaarlijkse weekendje, vind ik het misschien wel het fijnst van alles. We draaien muziek, van Maaike Ouboter tot Armin van Buuren en weer terug. (Ik zing erg hard mee, of doe een poging tot.) We kletsen over van alles en nog wat, snoepen ons een ongeluk als we daar zin in hebben. De zon schijnt door de voorruit, verwarmt mijn gezicht (en de stoelverwarming mijn kont). De bestemmingen waar we heen gaan zijn altijd leuk, maar on the road vind ik het ook heerlijk.
De kunst van 