Wanneer je mij een beetje kent, weet je dat ik het leuk vind om mezelf op te doffen. Mooie kleren aan, poedertje hier, glansje daar – ik ben er niet vies van. Het is ook gewoon een rustig begin van mijn dag. Mezelf een beetje pamperen met een crèmepje, met wat kwastjes over mijn gezicht aaien en door een wolkje van parfum heenlopen. Ik vind het heerlijk om me helemaal schoon en fris en mooi te voelen, mijn beste zelf, klaar voor de dag. Maar in de zomer ligt het allemaal iets anders. Zoals vanochtend bijvoorbeeld. Laat in de ochtend rolde ik mijn bed uit, om heerlijk lang te gaan zitten ontbijten, met slaaphoofd en -haar. Ik ging zelfs de krant halen buiten (in mijn witte pyjamaatje. I know, living on the edge). Douchen doe ik wel (behalve als ik meteen het zwembad inspring), maar het make-upritueel kort ik rigoureus in. Het is gewoon niet nodig, om verschillende redenen. Ten eerste, wanneer ik de hele dag ga zwemmen slaat het natuurlijk nergens op. Want, zal ik je eens een geheimpje verklappen? Waterproof is nooit zó waterproof dat je ermee de zee in kan. Als jij van het strand komt zónder zwarte strepen onder je ogen, ben je óf een man, óf ben je het water niet in geweest, óf droeg je überhaupt geen mascara. Ik ga dan voor de laatste optie. Ook omdat die ‘waterproof’ formules de hel zijn om eraf te krijgen en ik dan de volgende dag al mijn wimpers op mijn kussen terugvind. Zelfs als je niet gaat zwemmen gaat alles lopen, vanwege de hitte. En ten slotte: van de zomer word je vanzelf een beetje mooier. Ik kan mijn pluizige haar ‘beachy waves’ noemen. Ik ben extreem relaxed, en dat is te zien. De zon doet wonderen voor mijn huid (dag puistjes, vlekjes, bultjes!)(ja, ik smeer me goed in!), maar ook voor mijn humeur. Een beetje lief lachen en je hebt verder niets nodig.
De kunst van 