MARRAKECH: DAY #4 ENFIN

Op woensdag brak onze laatste dag aan. Donderdag vliegen we weer naar huis, maar als we op het vliegveld zijn is de zon waarschijnlijk nog niet eens opgekomen. Dan denk ik dat je dit wel de laatste dag mag noemen.

‘Wat wil iedereen nog doen?’ was eigenlijk de vraag van vandaag. We bezochten een soort van winkelcentrum. Ik zeg ‘een soort van’ omdat de winkels er geen ‘Zara’ of ‘H&M’ heetten – het waren allerlei kleine winkeltjes met Marokkaanse producten. Antieke spullen, een ander deel was handgemaakt. Even later liepen we door een straat waar wél een Zara zat, die ik natuurlijk niet zomaar voorbij kon laten gaan. Echter ging ik zonder tasje weer naar buiten. De winkel was heerlijk buitenlands in zijn opgeruimdheid en kalmte. Helaas in de maten ook: XS en S en dat was het. Maar goed, het is niet dat ik nog niet genoeg kleren heb of zo.

We lunchten en besloten daarna de souks in te duiken. De souks laten zich denk ik het best omschrijven als een overdekt doolhof, vol met winkeltjes. Er wordt van alles verkocht: van Perzische tapijten tot gedroogde vruchten en van namaaktassen (wat zeg ik? Namaak ‘alles’) tot wonderlampen van Alladin. Het lijkt eindeloos. Steeds kan je weer een andere afslag nemen, de steegjes worden alsmaar smaller. Op de eerste dag namen we ook al een kijkje, maar toen was het een beetje te overweldigend voor mij. Ook vandaag keek ik mijn ogen uit, maar op een relaxtere manier. Het was veel rustiger in de souks, aangezien we er op het heetst van de dag waren. Alle verkopers die je normaal zouden bespringen, leken even pauze te hebben. Vond ik niet erg.

Ik had mijn camera bij me en klikte er op los. Er is zoveel te zien: prachtige kleuren, mooie structuren en vele interessante mensen. Wel moest ik een beetje oppassen met fotograferen. Sommige verkopers waren er namelijk niet van gediend. ‘Madame, madame, non!’ Duidelijke taal, dan liep ik maar snel door. Ik schrok trouwens wéér van zo’n stomme houten nepslang. (Ik weet het, je verklaart me nu voor gek. Maar ze bewegen en dan lijken ze heel echt!) ‘I’m sorry’ mompelde ik een beetje beschaamd tegen de man die ze vasthield. Hij lachte. ‘No, no, i’m sorry! Don’t be affraid.’

We koelden af met een laatste uurtje aan het zwembad en maakten ons klaar voor het eten. Ook pakte ik mijn spullen alvast (lees: ik gooide drie jurkjes en een broekje in mijn koffer), aangezien we donderdag zo vroeg weg moesten. We hebben van veel verschillende keukens geproefd terwijl we hier waren. Frans, twee keer Marokkaans en tenslotte Indisch / Aziatisch. Ook erg lekker! De zonsondergang die we vanaf het dakterras konden zien maakte de laatste avond compleet.

Ik kan wel zeggen dat ik een hele fijne vakantie heb gehad. Ten eerste was het weer heerlijk: zonnig, maar niet té warm (wat het hier in de zomer wel kan zijn). Marrakech is een stad vol drukte en productiviteit. Er is veel te zien, veel te doen en je aandacht wordt op allerlei manieren getrokken. Dit kan soms een beetje too much zijn, maar ik vond het toch ook wel erg leuk. Je komt in een totaal andere wereld terecht – anders als in: helemaal niet westers (ondanks de Franse invloeden op het gebied van taal). Er zijn zeker ook manieren om even aan de drukte te ontsnappen, zoals in de Jardin Marjorelle, of zelfs al in het hotel waar wij verbleven (terwijl dit toch midden in de stad zat). Het was een hele leuke ervaring, ook op fotografisch gebied: Marrakech is erg fotogeniek! Hieronder de laatste foto’s.