Eén van de redenen voor mijn familie om Marrakech te bezoeken is de Jardin Marjorelle. Dit is een botanische tuin midden in de stad. Het is opgezet door (surprise!) meneer Marjorelle. Toen hij overleed werd Yves Saint Laurent de eigenaar van de tuin en het bijbehorende huis. Ik weet dat de tuin meestal bij het huis hoort, maar hier is het toch echt andersom. Toen we door de poorten liepen, ebde de drukte van de stad meteen weg. In plaats van het geraas van scootertjes, kon je hier de vogeltjes horen fluiten (en het kwam niet uit een luidspreker of paddenstoel à la de Efteling). Er groeide van alles: bamboe, cactussen, hier en daar een felgekleurde bloem en nog vele andere planten en bomen. Dit alles stak mooi af tegen de kobaltblauw geverfde muren en potten, die door de hele tuin verspreid stonden. Mama was blij, aangezien ze de tuin al lang eens wilde zien. Maar ik vond het ook allemaal prima, want het was heerlijk om er foto’s te maken.
Na een theetje op een terras verlieten we de tuinen en gingen we de drukke binnenstad weer in. Ik verbaasde me over de Franse invloed die de stad kent (en het gehele land, denk ik dan?). Ergens in mijn achterhoofd wist ik wel dat Marokko Franstalig is (met name door ‘D’accord’, mijn Franse schoolboek. Daarin hebben ze het vaak over ‘Aziz’ die zijn familie gaat bezoeken in ‘le Maroc’.) Bijna iedereen spreekt hier Frans: mensen in het hotel en restaurants, taxichauffeurs en mensen die op straat hun handeltje verkopen. Ook dingen als straatnaamborden, reclames en menukaarten zijn Franstalig. (Thank god, want mijn Arabisch is niet meer wat het geweest is.) En misschien nog het beste: ze hebben crêpes met Nutella bij het ontbijt. Daar ga ik zeker nog een keer gebruik van maken!
We liepen wat rond, proefden de sfeer en ik maakte vele foto’s voor mijn ‘scooterproject.’ Wat ben ik toch blij met mijn familie: die gaan rustig een kwartier ergens langs de weg zitten omdat ik graag mijn foto’s wil maken. Gelukkig vinden we het allemaal leuk om alleen al ergens ‘te zijn.’ Het is lastig uit te leggen, maar bij ons gaat het er meestal niet om om in één vakantie zo veel mogelijk te doen. Zodat je alle highlights van de stad te zien krijgt. Gaaf natuurlijk, maar aan het einde van de vakantie ben je helemaal op door al het gehaast, en aan de dingen die je super interessant vind heb je waarschijnlijk niet heel veel tijd kunnen besteden in verband met een druk schema.
We doen dus meestal gewoon waar we zin in hebben, en na een flinke wandeling door de stad was dat relaxen. We lagen aan het zwembad, waar ik iets probeerde te doen aan mijn melkflesjes. (Een tamelijk mislukte poging, trouwens, ik houd het nooit lang uit in de zon. Maar misschien is dat ook wel een goede eigenschap?) Verder las ik een boek op de iPad (het derde deel van de Shopahollic serie, vond dat ik daar toch maar eens aan moest beginnen), typte ik m’n blogjes en genoot ik van het feit dat ik lekker niets hoefde te doen. Want ook daar is het vakantie voor.
Bereid je voor op een shitload aan foto’s!
De kunst van 
Wow wat een mooie foto’s allemaal! Vooral die ene met de blauwe trappen en pilaren en het groen wat er omheen groeit. Was dat in de botanische tuin?
Dankjewel! Ja, die is inderdaad daar gemaakt, de Jardin Marjorelle.