Twee dagen geleden zei ik dat een Citybus een goede manier is om veel van de stad te zien. Met die uitspraak had ik misschien beter kunnen wachten tot na vandaag. De dag begon namelijk met een helicoptervlucht boven New York. ‘Wauw’, dat is denk ik de beste omschrijving die ik je kan geven. We cirkelden eerst rond het vrijheidsbeeld, en vlogen vervolgens over de rivier de stad weer binnen. We zagen het Yankees Stadium, Central Park en alle lange, rechte straten die zo typerend zijn voor New York. De stoel waarop je zit in zo’n helicopter, wordt bepaald aan de hand van je gewicht. Zo’n ding moet natuurlijk wel een beetje in evenwicht zijn. Maar misschien is het ook wel iets typisch voor Amerikanen, aangezien zij het prettig vinden om alles te regelen. Vorig jaar in Hongkong maakte het namelijk niemand iets uit waar we gingen zitten. Je lieve lach, of de grote camera die aan je schouder bungelt, bleken ook een rol te spelen in de plaatsing. ‘Miss!’ schreeuwde een man boven het lawaai van de wieken uit. Hij wees naar mij en toen naar de voorste stoel. Dit was even een joepie momentje, naast de piloot heb je namelijk het allermooiste zicht. Gelukkig geen nijdige blikken van de rest van de familie. ‘Kkgssst Whiskey Alfa for 205, heading towards Statue of Liberty,’ ‘Kggssst nou Milou kggsst, daar zal wel een foto van de dag tussen zitten!’
De kunst van 