Tag: Koffer
#219 JUST TO BE SURE
Het is een jaarlijks terugkerend fenomeen: het inpakken van mijn koffer voor een week zeilen, samen met vriendin Merel. Al drie jaar gaat dit op dezelfde manier. Eerst ga ik naar Merel en pakken we haar spullen.
(Merel: ‘De witte of de gestreepte sjaal?’
Ik: ‘Allebei.’
Merel: ‘Zal ik dit shirt ook nog inpakken?’
Ik: ‘Ja.’
Merel: ‘Is het nog handig om… Laat maar.’)
Dan gaan we wat essentiële dingen kopen (conditioner, rozijntjes, rijstwafels) en vervolgens naar mij. Daar treffen we een bed aan dat vol ligt met spullen. Ik zeg tien keer: ‘Nee, ik kan dit echt niet allemaal meenemen.’ Om het vervolgens allemaal mee te nemen. Plus nog een extra hemdje. Oh ja en toch die trui. En een paar gympen en shiiiiiit die regenlaarzen moeten er ook nog in.
(Merel: ‘Ik zou dat broekje thuislaten.’
Ik: ‘Maar die is zo fijn!’
Merel: ‘Dan zou ik ‘m meenemen.’)
Elke keer neem ik afscheid met buikpijn van het lachen. En dan is de week nog niet eens begonnen.
#64 (I DON’T) TRAVEL LIGHT
Gisteren had ik het over het feit dat je in de zomer weinig nodig hebt. Ondanks dat ik steeds een van mijn drie favoriete zomerjurkjes draag en constant op slippers loop, vind ik het toch een fijn idee dat de rest van mijn kleren in de kast op me ligt te wachten. Gewoon, voor het geval ik toch eens hakken aan wil, of dat broekje dat eigenlijk niet zo lekker zit. Uiteindelijk doe ik dat niet, maar de gedachte dat het kán, die is fijn. Vanuit diezelfde filosofe pakte ik mijn tas in voor een week zeilkamp. Resultaat: een propvolle tas, slaapzak en een handtasje waarin ik nog wat extra dingen in meesmokkel. (Al wil ik het eigenlijk geen handtas noemen. Handtassen zijn mooi. Ik doe het deze week met een Nike-rugzakje.) Conclusie: I don’t travel light. Hierboven een kleine peek in mijn bagage. All Stars, natuurlijk, want die drogen lekker snel. Een pyjama die ik kocht bij de Forever 21. (Ik dacht: leuk, Forever 21! Ga ik eens flink shoppen, maar ik vond niets echt heel leuk. Iedereen komt daar altijd vandaan met een tas vol leuke truitjes, jurkjes en sieraden. Ik kwam thuis met een pyjama.) Eigenlijk had ik een andere foto willen kiezen, waarop er geen pak Bastognekoekjes onder mijn handdoek vandaan kwam. Dat leverde een iets mooier beeld op. Aan de andere kant: het is de waarheid, die koekjes gaan gewoon mee, net als een zakje zure matjes, Daim, appels en kiwi’s. Ja, appels en kiwi’s, dat lees je goed. Vorig jaar misten Merel en ik onze fruitjes, dus besloten we ze dit jaar zelf mee te nemen. Ik ga eens kijken of ik nog een extra jasje in mijn koffer gefrot krijg (want je weet maar nooit) en dan ben ik helemaal klaar om te gaan.
#31 PACK UP, CHARGE UP, SUM UP
Mijn dag vandaag bestond grotendeels uit drie dingen. 1. Inpakken. Logisch, aangezien ik morgen voor drie weken op vakantie ga. Ik heb een beetje een issue met de ruimte in mijn koffer, of eerder gezegd het gebrek eraan. Nee, eigenlijk: het feit dat ik er gewoon te veel spullen in probeer te proppen. Met minder zou ik het ook wel af kunnen, maar wát ik dan precies thuis moet laten, daar kan ik maar niet over beslissen. Ik zal maar in New York zijn en denken: ‘Vandaag doe ik eens lekker mijn beige broekje… Neeeee! Thuis laten liggen!’ Dat zou wel een flinke domper zijn, dat snap je. Nog even verder proppen dus. Dan bezigheid 2: Opladen. Ik neem welgeteld zes elektronische apparaten mee, en die moeten natuurlijk allemaal van stroom voorzien zijn. Nu vraag je je misschien af: ‘Milou, zes stuks, is dat nou nodig?’ Ik verwijs je graag even naar bezigheid nummer 1. Om dezelfde redenen: ja, dat is nodig. Tenslotte ben ik 3. bezig met opsommen. Lijstjes maken met wat ik nog moet doen, inpakken, toch weer uitpakken of niet moet vergeten morgenochtend (de opladers van al die apparaten meenemen, bijvoorbeeld. En mijn tandenborstel. Zijn er meer mensen die deze structureel thuis laten liggen?). Vanavond alleen mezelf nog even opladen met een goede nacht slaap. USA, here I come!
De kunst van 