Washington. Een stad waar het ruikt naar vers gemaaid gras, en waar de stoepen eruit zien alsof ze gestofzuigd worden. Waar ze op elke hoek van de straat een standbeeld neergezet hebben en belangrijke gebouwen eruit zien alsof ze uit het centrum van Rome getakeld zijn. Zo ook het Capitool: het bestuurscentrum van Washington en de rest van de Verenigde staten. Een enorm gebouw met brede statige trappen, enorme witte zuilen en hoge plafonds – om maar aan te geven dat hier de belangrijke zaken van de wereld besproken worden. Overal waar je keek zag je schilderijen, standbeelden en muurschilderingen. We werden rondgeleid door een gids, en hoewel ik er stiekem niet heel veel zin in had (sommige gidsen zijn zo langdradig en blijven maar feitjes oprakelen), vond ik het erg interessant. De mevrouw in kwestie leek alles te weten, maar beperkte zich tot de hoofdlijnen en leuke weetjes. (Twee ministers die op een schilderij tenentrappend werden afgebeeld bijvoorbeeld, om duidelijk te maken dat zij niet zo’n goede band met elkaar hadden.) Maar wanneer een familie uit Michigan dan wél heel graag wilde weten welke twee standbeelden hun staat aan het Capitool geschonken had… Dan wist ze dat ook nog te vertellen.
De kunst van 