#77 EFTELINGFLOW

IMG_3279

 

Nog een dagje Efteling in deze laatste vakantieweek, samen met Merel. Lekker even de longen uit ons lijf schreeuwen. Ik wel, tenminste. Ik ben een giller. Merel daarentegen, blijkt een lacher in de achtbaan: zodra het karretje naar beneden suisde, kreeg ze keihard de slappe lach. Wat ik natuurlijk ook weer erg grappig vond. Aan het einde van de rit zorgde ik nog even voor wat extra spanning toen ik de veiligheidsbeugel niet omhoog kreeg. ‘Meneer! Ik ehh… ik zit vast!’ Achter me geamuseerde en geërgerde blikken. Om dat laatste was ik blij, want ik deed het natuurlijk expres, om die wachtende mensen te pesten. (Ik hoop dat jullie me inmiddels goed genoeg kennen om te snappen dat dit een grapje was?) Gelukkig werd ik snel bevrijd en konden we verder met onze dag. Deze bestond uit de gebruikelijke Eftelingpret: adrenaline, mensen kijken (ik zou me in de Efteling ook kunnen vermaken zonder ook maar één attractie in te gaan. Gewoon op een bankje zitten en kijken is al erg amusant)  en lekker kletsen in de wachtrij. Die waren er natuurlijk. Als je daar niet tegen kan, moet je niet in de vakantie naar een pretpark gaan. Of misschien helemaal nooit naar een pretpark gaan. Dus hadden wij van tevoren besloten om niet te klagen. Just go with the Eftelingflow.

#20 EFTELING

IMG_7200

Een dagje Efteling om de vakantie te beginnen, dat klonk als een prima plan. Mijn Weer-app gaf code rood voor de hele dag, maar hé, we zijn niet van suiker. En wanneer we dat wel waren geweest, hadden we het grootste deel van de dag geen enkel probleem gehad. In de Bobbaan, Vliegende Hollander en Joris en de Draak hielden we het allemaal droog (de druppels die bij de attracties horen niet meegeteld).  We besloten gewoon alle binnenattracties te doen: de Droomvlucht (erg ‘knus’, met z’n vieren op een driepersoons bankje), de Vogelrok, Villa Volta (‘Wij hebben tijdelijk last van een technische storing. Gelieve op uw plaats te blijven zitten.’) en de Pandadroom, waarvan we zeker waren dat hij was ingekort. De mensen die wél van suiker waren, hadden het park inmiddels al verlaten, net als de complete basisscholen, die om vier uur weer bij de schoolpoort verwacht werden. Zij misten echter het mooiste deel van de dag. Met de zon op ons gezicht verlieten we de Efteling, terwijl de muziek langzaam wegstierf. Maar wanneer je de Eftelingmuziekjes kent, weet je: in ons hoofd zou het nog wel even doorklinken.