Nog een dagje Efteling in deze laatste vakantieweek, samen met Merel. Lekker even de longen uit ons lijf schreeuwen. Ik wel, tenminste. Ik ben een giller. Merel daarentegen, blijkt een lacher in de achtbaan: zodra het karretje naar beneden suisde, kreeg ze keihard de slappe lach. Wat ik natuurlijk ook weer erg grappig vond. Aan het einde van de rit zorgde ik nog even voor wat extra spanning toen ik de veiligheidsbeugel niet omhoog kreeg. ‘Meneer! Ik ehh… ik zit vast!’ Achter me geamuseerde en geërgerde blikken. Om dat laatste was ik blij, want ik deed het natuurlijk expres, om die wachtende mensen te pesten. (Ik hoop dat jullie me inmiddels goed genoeg kennen om te snappen dat dit een grapje was?) Gelukkig werd ik snel bevrijd en konden we verder met onze dag. Deze bestond uit de gebruikelijke Eftelingpret: adrenaline, mensen kijken (ik zou me in de Efteling ook kunnen vermaken zonder ook maar één attractie in te gaan. Gewoon op een bankje zitten en kijken is al erg amusant) en lekker kletsen in de wachtrij. Die waren er natuurlijk. Als je daar niet tegen kan, moet je niet in de vakantie naar een pretpark gaan. Of misschien helemaal nooit naar een pretpark gaan. Dus hadden wij van tevoren besloten om niet te klagen. Just go with the Eftelingflow.
De kunst van 