‘When in Rome, do as the Romans do,’ wordt er altijd gezegd. Maar na drie dagen in deze stad vraag ik me af of dat gezegde wel klopt. Terwijl ik mezelf verplaats van schaduw naar schaduw – want de straat is lava – begin ik bijna te denken dat de Chinezen, die een paraplu als parasol gebruiken, het nog het beste bekeken hebben.
Het is dus warm in Rome, en niet zo’n beetje ook. Dan heb ik dat vast maar even gezegd. Tussen de activiteiten en bezienswaardigheden door is het regelmatig nodig hier maatregelen tegen te treffen, in de vorm van water, airconditioning of zonnebrand – niet zelden alle drie tegelijk.
Tot zover de hitte, want Rome is veel meer dan dat. Boven alles is het één groot openluchtmuseum. Aan vrijwel ieder gebouw lijkt een geschiedenis gebonden, slechts van enkele wordt hij regelmatig verteld. De Latijnse woorden op de gevels zeggen me niet genoeg om erachter te komen wat zich ooit achter de verweerde muren heeft afgespeeld.
Niet alleen de tand des tijds veroorzaakt verweerde muren – ook de hordes toeristen laten hun sporen achter. Het zijn voornamelijk Chinezen, die met busladingen tegelijk de highlights van de stad bezoeken. En nog belangrijker: vastleggen. Met een paraplu boven het hoofd en een selfiestick in de aanslag filmen zij zichzelf bij het Pantheon, zichzelf bij het Colosseum, zichzelf bij de Spaanse trappen. Om eenmaal thuis te bekijken waar ze allemaal geweest zijn.
We bezoeken het Vaticaan, waar op het plein honderden zwarte stoeltjes staan te gloeien onder de felle middagzon. De paus is er niet, maar dat lijkt niemand iets te deren; de wachtrij cirkelt om de buitenmuren heen. Binnen zien we beelden, fresco’s en mozaïeken. Het meest onder de indruk ben ik van de gang waar landkaarten tientallen meters van de muren bedekken. Samen vormen ze één grote kaart van Italië, met daarop ieder dorp en iedere berg tot in detail geschilderd.
’s Avonds lopen we langs de Tiber, waar deze weken een filmfestival plaatsvindt. We eten met het geluid van ruisend water achter ons, terwijl de lucht langzaam roze kleurt. Op de weg terug passeren we een brug, waar de rivier onderdoor stroomt. Op een eiland middenin het water zijn tientallen witte klapstoelen neergezet, voor een Italiaanse film onder de sterren.
Er is ook nog het heerlijke Italiaanse eten, de mooie winkels. De straten vol gladde kasseien, die geen goede combinatie vormen met mijn sandaaltjes zonder profiel. En het genot van in bed gaan liggen na een lange dag.
Oh, en ook hier nemen ze het niet zo nauw met de verkeersregels.
De kunst van 
Rome… op een dag ga ik er heen :) Mooi verhaal en mooie foto’s! Ohja en hier in Colombia is het ook heel normaal om een paraplu als parasol te gebruiken, dus ik zou zeggen: iemand moet de eerste zijn; )
Thanks! Oh, dus dan zijn het niet alleen de Chinezen zoals ik dacht. Heb het in Rome toch maar niet gedaan… Maar ik had ook geen paraplu bij me, haha.
Hallo Milou ik heb even door je zomer heen gescrolled , zo te lezen heb je een leuke zomer gehad. En dan na t weekend op voor de laatste ronde van de midddelbare!
Veel succes
Ja zeker fijn gehad, klaar voor het laatste jaartje!