#40 WHO ARE YOU?

Laats kreeg ik van WordPress een berichtje: ‘Congratulations on the 2 year anniversary of your blog!’ Wauw, twee jaar alweer. Dat is best een tijd. Het is echt een hobby van me geworden, waar ik veel in kwijt kan. In die twee jaar is er veel veranderd. Over de tijd is mijn schrijfstijl veranderd, en mijn foto’s ook. (Thank God. Ik schaam me soms een beetje voor enkele foto’s die ik helemaal in het begin maakte.) Ook heb ik wat meer lezers gekregen, al is het nog steeds niet booming. Maar hé, daar doe ik het niet voor. In het begin had ik maar één lezer (en dat was mijn moeder) en toch deed ik het met plezier. Ik doe dit omdat het me uitdaagt en ik op deze manier creatief bezig kan zijn. Ik steek best wat energie in mijn blogje. Maar ik krijg er ook zoveel energie door terug.

‘Zou je het wel willen, meer bezoekers?’ werd mij vandaag gevraagd. Nou ja. Dat is niet echt een keuze, denk ik. Als ik absoluut niet zou willen, had ik maar een dagboek moeten kopen of zo. Dit is nou eenmaal hoe het internet werkt: iedereen kan alles zien. 

Maar soms vind ik het toch raar. Dat er überhaupt mensen zijn die dit alles wíllen lezen. (Al weet ik dat er ook mensen zijn die alleen maar naar de plaatjes kijken hoor. Geen probleem.) Mijn schrijfsels en foto’s zijn af en toe namelijk best vaag, en vaak behoorlijk willekeurig. Ik kan gerust 500 woorden tikken over een raadsel met negen stipjes, een biologieproefwerk of iets anders dat nou niet bepaald spannend te noemen is. Daarnaast ben ik vaak nogal sarcastisch, soms chagrijnig, soms inspiratieloos.  Wat ik hier plaats zijn de dingen die ik interessant vind – mooi of de moeite waard. Ik ben niet bang om soms behoorlijk persoonlijk te worden. Daar denk ik dan wel nog een keertje extra over na, hoor. Mijn criterium is: zolang ik een verhaal ook in het echt tegen iemand zou durven of willen vertellen, kan ik dat hier ook doen.

Maar eigenlijk is het wel een beetje oneerlijk. Jullie weten behoorlijk veel over mij, maar ik weet maar heel weinig van jullie. Kunnen jullie een keer een reactie achterlaten misschien? Een paar dagen geleden bijvoorbeeld, had ik opeens een bezoeker uit Rusland. Zit er iemand in Sotsji, misschien? Zo ja: hoe is het daar? Al gewapperd met regenboogvlaggen? (Ik had trouwens ook een bezoeker uit de Verenigde Staten. Maar dat is papa op zakenreis – dat weet ik dan weer wel.) Wie je ook bent, vanaf waar je mijn site ook bezoekt: ik ben benieuwd naar je. Jij weet waarschijnlijk: ik ben Milou. Maar wie ben jij?

En als je nou nog even terugkijkt naar de foto boven deze post, snap je misschien wat ik bedoel met ‘willekeurig’. Zie jij het verband tussen die foto en mijn verhaal? Ik niet, namelijk.