#93 DOTS

De kaart die je hierboven ziet, hangt bij mijn broer op z’n kamer. Een wereldkaart, waar hij, telkens als hij op een nieuwe plek is geweest, een stipje plakt. Een dotje. Sinds Mart en ik wat ouder zijn, reizen we best veel met onze familie. Nu is het perfecte moment om dat samen te doen. Iedereen van de familie geniet er heel erg van. De reizen die ik heb gemaakt, de dingen die ik heb gezien zal ik niet snel meer vergeten. Ik ben al op best wat plaatsen geweest – er staan heel wat dotjes op mijn kaart. Nu was Mart jarig gisteren. En nadat ik deze foto maakte, bedacht ik: op zijn levenskaartje staan ook al heel wat dotjes. Volwassen dotjes, die altijd heel ver weg leken. Dingen die we ooit zouden gaan doen, die ooit zouden gebeuren. ‘Ooit’ blijkt in sommige gevallen ‘nu’ te zijn geworden. Eerste rijles. Dot. Eindexamenjaar. Dot. Serieus moeten gaan nadenken over je studiekeuze, je eerste pak kopen, bijna je vader voorbij groeien. Dot, dot, dot. Natuurlijk is hij nog steeds dezelfde broer. De broer die me helpt spelletjes op mijn grafische rekenmachine te zetten. Die af en toe zonder klagen mijn geklaag aanhoort. Die naar me knipoogt als ik hem op school tegenkom, die me achterop zijn scooter meeneemt. En dat vind ik heel fijn. Lieve Mart, gefeliciteerd. En succes met stippen.