Mijn leven momenteel is best vergelijkbaar met dat van een margrietje. ”Milou, verklaar je nader,” ik hoor het je denken. Zal ik doen hoor, komt ‘ie. Er gebeurt niet heel veel, op dit moment. Net als in een margrietenleven, kan ik me zo voorstellen. Want wat doen die bloempjes nou eenmaal? Een beetje chillen met z’n allen. Tegen elkaar aan hangen in het zonnetje, sloompjes mee deinen op de wind. Af en toe een insect dat je komt vervelen. Het zoemt eens rond, maakt een zeurderig geluid in je oor… (Huiswerk, de laatste overhoringen en af te ronden projecten – wat een symboliek.) Maar wanneer het geluid wegsterft kan het genieten weer beginnen. Onderhand ben ik ook wel weer toe aan wat spannendere dagen, en die komen gelukkig. Daarin lijkt mijn leven gelukkig niet op dat van een madeliefje – ik denk niet dat zij feesten, concerten en filmavondjes kennen.
De kunst van 