De dag begon al vroeg, maar het was het waard.
(Bovendien kon ik in de auto verder slapen.)
We reden door de regen naar Knokke. Relatief dichtbij, maar het voelde heel ver weg. Vanwege de mensen die soms Frans spreken, misschien. Of vanwege de zon die, eenmaal daar, wel scheen. Of vanwege de zoute wind die rook naar de zee. Ik wist het niet zeker maar dat was niet erg. Het was gewoon fijn.
We reden verder. De auto was warm en ik at aardbeien die mijn handen plakkerig maakten. Toen we in Cadzand aankwamen, waren er vele kroontjes uit het raam verdwenen.
Er was nog meer zand, nog meer zon en nog meer blauwe lucht. Er waren mijn voeten die schrokken van het koude water. Er was een blote man één strand verderop. Ik was rozig en ontspannen en blij. Er was een terugreis, en ik viel weer in slaap.
En er waren nog veel meer foto’s, dus scroll vooral even verder!
De kunst van 
Ziet er allemaal bekend uit, wij genieten er ook van op dit moment!
*Nieuwvliet :)))))))))