Wie wat bewaart die heeft wat. Of beter: wie nooit opruimt, ontdekt soms een heleboel troep. Zoals vandaag, bij het uitzoeken van verschillende doosjes, kistjes en potjes vol frutsels.
Tsja, wat zal ik ervan zeggen? Je bent tien en je wilt wat. Enerzijds wilde ik een Bjorn Borg tas, want dat was hip en iedereen liep ermee. Anderzijds wilde ik dat mijn tas helemaal anders was dan die van de rest. En dus spaarde ik buttons, die ik vastprikte op de schouderband. Wat er op stond maakte niet eens zo veel uit.
‘I love boys’.
‘If I were 21, I’d vote for Kennedy’.
‘Yes, it is always about me.’ (Teiltje.)
Maar gelukkig ook ijsbeertjes en Mickey Mouse.
Na een tijdje ging ik rinkelend door het leven, vanwege de vele buttons die tegen elkaar tikten als de tas over mijn schouder hing.. De speldjes schoten steeds los, waardoor ik ze vaak verloor. Maar dat was niet erg, want ik kreeg er ook regelmatig weer een terug. Gevonden op het schoolplein, en dan was er altijd wel iemand die wist, ‘oh, die is vast van Milou’, of in ieder geval ‘van het meisje met die buttons’.
Het duurde niet lang voordat iedereen buttons op zijn tas had. Want zo gaan die dingen. Op dat moment haalde ik ze van de schouderband af en belandden ze ergens in een kistje. Gisteren vond ik ze terug. Wie wat bewaart die heeft wat – een foto van de dag.
De kunst van 