Vandaag was een dag van binnenpretjes. ’s Ochtends fietste ik naar school en hoorde ik iemand fluiten – een vette ‘fjietfjieuw’. Ik keek over mijn schouder en zag een man op een dak staan, een dakpan in zijn ene hand. De andere stak hij op. Hij zwaaide.
Ik denk niet dat het de gewenste reactie was, maar ik schoot keihard in de lach.
Weer thuis leerde ik Franse woordjes. De staking, de traan, de vrijlating, de kus. En toen: de pindakaas.
Vond ik ook weer erg grappig.
Ook was er ‘un annuaire’. Vertaling: een thematisch zoeksysteem op internet. (Ook wel Google, maar dat zou te makkelijk zijn, natuurlijk.) Vervolgens kwam ik tot de ontdekking dat ik nog behoorlijk veel moest doen in behoorlijk weinig tijd. Dat het dus nog een lange avond zou worden. En toen was het even klaar met de binnenpretjes.
De kunst van 