#89 TABS

Het is geen confetti wat je hierboven ziet. Absoluut niet – er komen niet bepaald feestelijke dagen aan. Na een heleboel leuke gebeurtenissen – toneelweek, een dagje naar Amsterdam – kon ik het vandaag niet langer ontkennen: morgen begint de testweek. Nederlands en natuurkunde staan als eerste op de planning. Ik besloot maar met het moeilijkste te beginnen – nadat ik mijn Binas had ontdaan van deze stickers, die aangeven op welke bladzijde ik de benodigde formules kan vinden. Dit is dan ook de enige aanpassing die je aan die Binas mag maken. Erin schrijven is uit den boze. Doe je het toch en wordt je betrapt, dan heb je een één. Deze dreiging zorgt ervoor dat ik met geen pen in de buurt kom van dat boek – ik zou er maar per ongeluk een streep in zetten die wordt aangezien voor een geheim geheugensteuntje. In werkelijkheid bladert de surveillant bij een test slechts vluchtig door je Binas heen. Of meneer of mevrouw kijkt überhaupt de klas niet in, te druk met de krant of eigen nakijkwerk. Geen probleem – dat levert de beste cijfers op.

(Grapje.)

(Nee serieus, ik en afkijken… Ik krijg al stress van het idee. Braaf hè?)

Ik besloot die plakkers er maar uit te halen. Als ik goed geleerd heb, ken ik alle formules  zo ongeveer uit mijn hoofd. En als dat niet zo is, gaan die verfrommelde tabjes me echt niet meer redden.

Dan is er nog Nederlands. Laatst mocht ik een column schrijven voor een cijfer. Voor de test moet ik helaas iets doen wat niet zo in mijn straatje ligt: woorden leren. Heel veel woorden. Ik kan het wel – behoorlijk goed zelfs, behoorlijk snel. Maar ik zie het nut er gewoon niet zo van in. Je stampt die woorden namelijk in je hoofd, schrijft er vervolgens zo veel mogelijk op je proefwerkblaadje… En de volgende dag ben je alles weer vergeten. Ik snap heus wel dat het ergens goed voor is. Het is een onderdeel van de algemene ontwikkeling. Het is goed om te weten wat ‘monetair’ betekent, of ‘coalitie’. Maar dan zijn er woorden als ‘pluriform’, ‘moratorium’ (niet te verwarren met mortuarium) en ‘nepotisme’… Laat ik het zo zeggen: er gaan dagen voorbij dat ik ze niet tegenkom.

Maar misschien ligt dat aan mij.