Jongens, ik ben moe. Dit was te verwachten, natuurlijk, na zo’n week. De nachten die je maakt zijn niet zo heel lang, het zeilen zelf kan best intensief zijn (ik zeg kán. Er waren momenten dat er mensen lagen te slapen voorin de boot) en ‘je krijgt stiekem nog best wat informatie naar je hoofd geslingerd’, zoals onze instructeur het zo mooi verwoordde. Vorig jaar moest ik na twee nachtjes bijslapen weer naar school, nu heb ik daar gelukkig een hele week voor. Ik besloot vandaag een goede start te maken: tot tien uur in bed en na het ontbijt nog even terug. Luiheid to the max, nu het nog kan. Ik sprak af met Carmen. Heel gezellig, maar ook bij haar thuis lag ik constant te gapen. Gelukkig was ik niet de enige. Hier thuis is het rustig, dus heb ik dit masker eigenlijk niet nodig. Sowieso hoef ik niets te verduisteren om in slaap te vallen – tijdens het maken van deze foto, liggend op bed, kon ik mijn ogen al bijna niet meer open houden.
De kunst van 