Zaterdag opruimdag. Maar niet voor half negen – we mochten namelijk een half uurtje langer uitslapen. Super. Rond een uur of twee ’s nachts had ik al een groot deel van mijn koffer ingepakt. Vraag me niet waarom. Ik denk dat ik gewoon erg veel energie had op dat moment. Vanochtend was ik er in ieder geval erg blij mee. Ik hoefde alleen nog maar mijn toilettas te pakken en de laatste spullen uit verschillende hoekjes en gaatjes te trekken. En toen was het wachten tot half elf – kregen we dat diploma, of niet? Door de week heen waren we er niet te veel mee bezig geweest. Ons best doen, dat was het plan. Meer invloed konden we er ook niet op uitoefenen. En het was maar goed dat er niet te veel stress is geweest. We haalden namelijk alle vier ons diploma. Nummers werden uitgewisseld, knuffel hier, kusje daar. ‘Tot volgend jaar!’ en dit keer meenden we het. Met z’n vieren willen we ook het volgende diploma halen. Een fijne groep maakt namelijk heel veel uit. We werden uitgezwaaid met een roze vliegenmepper, de schapen en windmolens maakten langzaamaan plaats voor het Brabantse landschap. Naast me vielen twee ogen dicht. Ook bij mij zou het niet lang meer duren voor het Brabantse landschap zou plaatsmaken voor het zwart van mijn oogleden.
De kunst van 