lief

Het ene moment maak je je druk om een foundationvlek op een wit shirt, het andere moment zet een levende foundationvlek zijn handtekening onder meerdere waanzinnige decreten. Schijnbaar moeiteloos drukt hij zijn zin door. Wie denkt die man wel niet dat hij is?

De president van Amerika.

Oh ja. Fuck.

In deze grote chaos die de wereld heet, focus ik me soms liever op kleine dingen. Ik spaar situaties. Momenten waarop mensen iets doen of juist laten, ze mij onwillekeurig laten glimlachen. Vandaag lijkt me een goed moment om ze te delen. Uit de categorie ‘lief’.

De jongen die over Utrecht Centraal loopt met een mega-bos rozen.

De mevrouw die zachtjes meezingt met een liedje in de supermarkt.

De man in pak op de fiets, met een aktetas vol chips.

De buschauffeur die de uitstappers bij elke halte een fijn weekend wenst.

Automobilisten die in Amsterdam stoppen voor duiven op de weg.

De – mij totaal onbekende – meneer naast me in de trein, die met een schuin oog meekijkt terwijl ik foto’s aan het bewerken ben, en me vervolgens complimentjes geeft over de compositie en de kleuren. En dat ik zeker door moet gaan met fotograferen. (Dit alles in het Limburgs. Extra lief.)

De jongens die op zondagochtend in hockeytenue door de stad sjouwen met bierkratten – gevuld met chocomel.

Het meisje tegenover me met zichtbare binnenpretjes.

De kassajongen bij de Appie die vriendelijk naar me glimlacht als ik vraag of ik mag pinnen, in plaats van met zijn ogen te rollen, omdat ik sowieso al bij de pinkassa sta.

Lief.

Omdat ik begrijp dat je de grote zaken des levens niet zomaar kan negeren, maken de tips een comeback.  Ik snap dat ik nog jong ben, er vast allemaal niets van snap of je dingen vertel die je allang weet. Maar dat kan me niet zoveel schelen – even iets minder lief. Om de ellende in de wereld enigszins te beperken:

1. Draag bij aan dit soort momenten. Geef mij situaties om te sparen.  Wijs mensen de weg, leen hen je powerbank, help oude omaatjes de trein uit. Bel je eigen oma. Houd complimenten niet in je hoofd. Wens de caissière een fijne dag, ook al is ze een stuk chagrijn. Misschien heeft ze gewoon een kutdag. Weet jij veel. 

2. Spreek je uit met je stem. Lees je in, kijk #POLERTIEK, koop een (online) krant. Er komt een initiatief aan voor jonge kiezers, tussen de 18 en 25 jaar (klik), om hen te helpen een goede keuze te maken.

3. Spreek je uit met je stem – je échte stem, niet alleen door op 15 maart een hokje in te kleuren. Dit is het moment om vooral niet je schouders op te halen. Laat je horen over racisme, seksisme, al is het op kleine schaal. Heeft dat zin, kan je je afvragen – wie heeft er een boodschap aan mij? Je kan het ook omdraaien: als jij het niet doet, wie dan wel?