Mijn thee is op en mijn hoofd zit vol. Het is maandagmorgen. Ik bivakkeer al sinds halfnegen in een cafétje aangezien thuis (Utrecht-thuis) de verwarming uit de muur gesloopt wordt. Dit in de hoop dat ‘ie ophoudt met tikken. (Hoewel ‘tikken’ zacht uitgedrukt is. Het begint vaak met ‘wiehiehiehiehie’, vervolgens ‘toektoektoektoektoektoektoek’, dan ‘TOEK. TOEK. TOEK’. Dan even rust, dan weer opnieuw. Bij voorkeur om drie uur ’s nachts. Maar dit geheel terzijde.)
Ik ben aan het spijbelen, officieel gezien. Ik heb een les en een presentatie en ik heb niets voorbereid, dus ik ben er niet. Ik ben gestopt met m’n studie, officieus gezien.
(Hier een rustmoment om over de schok heen te komen, zij het voor mezelf.)
Naar de kunstacademie gaan betekende kiezen voor datgene waar ik enthousiast van werd. Totdat ik er niet meer enthousiast van werd. Ik raakte verstrikt in organisatie, techniek en vastgelegde thema’s. En zo kwamen de twijfels. En twijfels over de twijfels – het zál ook eens niet. Ik vroeg me af of ik niet wat meer geduld moest hebben, of iets minder eigenwijs kon zijn.
(Spoiler: kon ik niet.)
Niet met dit. Wat betreft creativiteit, waarbij het behoud van eigenheid de enige manier is waarop ik tot iets kom dat ik de moeite waard vind. En zo besloot ik, na uitvoerig overleg met iedereen en mezelf, om te stoppen.
En nu zit ik hier, op maandagochtend in een café, met een hoofd vol ideeën en de tijd om ze uit te voeren. Maar het is als die verwarming: veel lawaai, weinig effect.
Mijn vingers houden zich angstvallig stil boven mijn notitieboek, zich afvragend hoe nu verder. ‘In den beginne was het woord’, aldus het populairste geschrift ter wereld. Misschien is dat niet zo’n slecht begin.
Na twee maanden kunstacademie stopte ik ermee. Wie had dat gedacht? Ik in ieder geval niet. Om het toch-wel-enigszins-gevreesde zwarte gat te omzeilen, schreef ik erover. Ongeveer een stukje per week, tot het einde van het jaar. Over de momenten dat ik het hilarisch vond dat juist ik de eerste drop-out was van iedereen. De momenten waarop ik anderen wel kon slaan, wanneer zij er grapjes over maakten. Over de momenten dat ik dacht: wat heb ik gedáán? En de momenten waarop ik in volledige vrijheid door de stad fietste, als het einde van een voorspelbare feelgood film – muziekje van Natasha Beddingfield erbij en klaar ben je.
Misschien is het niet interessant of relevant, maar dat risico loop je natuurlijk altijd. Er komen vast ook weer foto’s en filmpjes en teksten over wat ik vind van het leven en zo. Maar voor nu even dit – stukje één. Stukje twee volgt! Want je gelooft nooit waar dit alles toe geleid heeft. (Ik maak er een soort soap van, denk ik, inclusief cliffhangers. Maar dan met meer tekst.)
De kunst van 
Heftig Milou, even een pas op de plaats en lekker gaan genieten op Curacao even in retraite met de fam😉
Dat komt helemaal goed!
Hey Milou,
Wat een nieuws zo aan het einde van 2016! Maar SUPERKNAP hoe je het (weer) beschrijft en je gevoel op papier – uh je Blog -zet ;-)
Neem lekker de tijd – geniet van de vakantie & family – en 2017 zal je vast mooie dingen brengen…
Komt tijd komt raad, én je hebt nog een heel leven voor je!
Groetjes thuis
Irma
Dankjewel lieve Irma! Jullie ook fijne dagen met z’n allen!
Stoer Milou! Maar je hebt ongetwijfeld de beste keus voor jezelf gemaakt. Nu even genieten van de rust, hoop ik tenminste, want ja die verwarming hè.. en ik ben héél benieuwd welke volgende stap je gaat maken – of misschien juist wel niet, want dat is ook goed! Zolang je maar bij jezelf blijft en dat doet waar jij ontzettend gelukkig van wordt/blijft/bent. Je bent niet de eerste creatieveling die ik ken die uitvalt omdat een passie geen passie kan blijven wanneer je je studie erop aansluit. En diegene die ik súper goed ken, die deze route bewandelde (lees: zelfs nóg een andere studie heeft afgekapt en voor de derde ging) heeft nu op 26jarige leeftijd haar droombaan!!
Hoe dan ook… ik trakteer je op de grootste en lekkerste kop koffie in Utrecht als ik je tegenkom! Geniet van je break en hou je taai – denk maar zo: oordelen zijn woorden en niemand kan in jouw hoofd en hart kijken, behalve jijzelf! Je bent een topper.
Liefs,
Je ‘oude’ juffie ;-)
Hoi Alyssa,
Mega dankjewel <3. Het is precies zoals je het omschrijft inderdaad. Ik dacht het heel fijn te vinden fulltime ermee bezig te gaan, maar dat pakte anders uit. Fijn dat jij op je plek bent nu! Ik ga zeker nieuwe stappen zetten. Wil heel graag weer dingen doen en vooral leren, verveel me suf haha. Maar dat komt allemaal weer. En die koffie lijkt me heel gezellig. Tot dan ;)
[…] (Komt dit nou als een verrassing, lees dan even het vorige stuk.) […]
Ik heb je blog een tijdje niet gelezen (niets persoonlijks, heb een tijdje helemaal geen blogs gelezen) dus ik lees dit nu pas. Wat anderen al zeggen: wat stoer eigenlijk dat je gestopt bent! Ik heb de stukjes van Week 2 en Week 3 net gelezen en die hebben me heel nieuwsgierig gemaakt naar hoe je deze ‘vakantie’ gaat beleven. In ieder geval vet goed van dat je bent gaan hardlopen! ;-)
Dankjewel Marleen, lief! Ik ben zelf ook heel benieuwd, haha. Begint zich langzaam vorm te geven nu (: Weet jij al iets van dierengeneeskunde? Want dat wilde je gaan doen toch?
[…] Waarom ik stopte met mijn studie […]