Gisteravond constateerde ik dat ik nog nooit eerder met zoveel wind gezeild had. Vandaag waaide het twee keer zo hard. Wederom reven dus, ook wel het zeiloppervlak verkleinen en dus minder wind vangen. Ik vond het altijd een beetje laf – hoe sneller, hoe beter, toch? Vandaag werd mijn mening hierover voorgoed bijgesteld. Zelfs met een dubbel rif ging de boot eng schuin. Als in: het-water-komt-tot-aan-het-dek-schuin. Hou-je-alsjeblieft-vast-anders-flikker-je-overboord-schuin.
Er viel niemand overboord, maar toch werden we behoorlijk nat, met dank aan meerdere regenbuien. Tijdens voorgaande jaren heb ik mijn zeilpak nauwelijks gedragen, maar nu ontkwam ik er niet aan. Sowieso prefereer ik inmiddels een droge kont boven een hippe outfit. Want of het nu regent of niet, op een boot wordt je kont altijd nat. Bovendien is dat pak lekker warm en het zit heerlijk. Dat je er – ik citeer – ‘volkomen seksloos uitziet in zo’n ding’ vergeet ik voor het gemak maar even.
(Al maakt dat het niet minder waar.)
We bleken het zeilen niet verleerd te zijn. Zolang je rechtdoor kan varen is er ook eigenlijk geen kunst aan. Pas wanneer de situatie verandert, wordt het lastig. Sommige dingen zijn onvermijdelijk: wegvaren, aanleggen en het hijsen en strijken van het zeil. Dit moet je kunnen, anders kom je nergens. Dan zijn er de dingen waarvan je hoopt dat ze niet voorkomen. Die in de praktijk ook niet gebeuren. Maar mocht de boot toch eens vastlopen in de blubber of het riet, mocht er een man overboord vallen/springen… Nou, dan weten we hoe we het volgens het boekje op moeten lossen.
(En mocht ook dat niet lukken, dan is er altijd nog de motor.)
’s Avonds was het tijd voor theorie. Zoals ieder jaar, maar dan anders. In plaats van (met een half oor) te luisteren, moesten we nu zelf les gaan geven. En wel over het welbekende en o zo interessante Binnenvaart Politie Reglement, ook wel het BPR. Enórme lol gehad, dat snap je. Nee, maar het was wel zinvol. Tenslotte kan je alleen iets uitleggen wanneer je het zelf helemaal snapt. En dan wilde ik het ook nog op een enigszins interessante manier overbrengen. Voor zover dat gaat met vaarreglementen, natuurlijk.
De rest van het avondprogramma bestond uit sport en spel. En onweer. Een potje pesten, potje kletsen. Op een tijdstip waar ik de volgende ochtend spijt van zou hebben viel ik in slaap, nog deinend op golven die alleen in mijn hoofd bestonden.
De kunst van 