Waar ik vroeger met neefjes en nichtjes naar eieren zocht bij oma, zaten we deze paaszondag met z’n allen om de tuintafel. Wel speelden we nog steeds spelletjes, zij het op iPhones in plaats van Gameboys. (‘White Tile’, mocht je je vervelen. Mijn highscore is 256. Veel succes.) Sommige dingen veranderen niet: zoals bijna ieder jaar was er een fijn zonnetje en een lieve oma die weer eens veel te veel eten in huis had gehaald. ‘Jongens, neem toch lekker! Het staat ervoor, hè!’ Ik zat echt te genieten daar in die achtertuin, alsof ik even op vakantie was. Aan het einde van de middag kondigde mijn vader aan dat we richting huis zouden gaan. Vroeger had ik me verstopt wanneer ik nog niet weg wilde. Ook dat is iets wat ik nu niet meer zou doen. Maar ik had best nog willen blijven.
De kunst van 