Ik bevind me op een eilandje dat Bed heet. De populatie is er laag en alles is er wit: van het dekbedlandschap tot de zakdoekenbegroeiing. Een enkele oplader kronkelt over de vlakte. Ergens op het eiland bevindt zich een afstandsbediening, al laat die zich maar zelden zien. Zo nu en dan meert er iemand aan met een kop thee of een boterham met hagelslag.
De uren verstrijken zonder dat ze een noemenswaardige invulling hebben gekregen. Aanvankelijk vond ik dat niet zo erg en keek ik met een serene glimlach naar Dora the Explorer, de AbCruncher XP52934 op TellSell en wel ja, nog een herhaling van The Bold and the Beautiful. Maar nu vind ik het wel weer mooi geweest – ik kan duizend dingen bedenken die ik liever zou doen. Feit blijft dat wanneer ik ook maar iets van dat lijstje probeer te realiseren, blijkt dat het geen zin heeft. Mijn hoofd is vol en leeg tegelijk, beide van het verkeerde soort.
Dus zucht ik nog eens diep en laat ik me weer achterover zakken in mijn kussens.
(Zie hier links de andere helft van de populatie.)
De kunst van 
Beterschap zou ik maar zeggen!
Merci! Ik heb inmiddels besloten dat ik morgen beter ben.
Ik hoor een stem op de achtergrond die gala roept
Haha, busted!
Wat zielig. Van harte beterschap!
Valt wel mee hoor, maar ik moest het even van me afschrijven ;). En dankje!
Wat ontzettend leuk geschreven dit, vooral de eerste alinea haha. Ondanks dat je eigenlijk gewoon ziek bent natuurlijk ;) Hoop dat je dit ook met een glimlach geschreven hebt. Beterschap!
Dankje! Ja, zeker wel, heb ik toch nog iets voor elkaar gekregen met m’n zieke hoofd ;)
Beterschap Milou (heftig weekend Amsterdam?).
Nee, niet eens! Een virus te pakken gehad denk ik.
Leuk geschreven! Ik wilde nog beterschap zeggen, maar toen keek ik naar de datum en ik denk (en hoop voor je) dat je inmiddels weer beter bent, haha ;)
Dank je! Ja, dat is inmiddels weer helemaal goed gelukkig.