Je probeert aan iets leuks te denken. Je probeert aan helemaal niets te denken. Je draait je eens om. En nog eens. En nog eens. Je gaat uit bed, weer in bed en drinkt een slokje water. Je mijdt het kijken naar de klok, omdat je niet eens wilt weten hoe laat het is. Ten slotte pak je het allereerste deel van de Harry Potter-reeks. Om het echte leven even om te ruilen voor een magische wereld, waar slapeloosheid met een spreuk verholpen zou worden.
De kunst van 
(Dat is de cover van deel 2 (maar jij mag dat))
Hahaha, scherp Anne. Kan je nagaan hoe lang ik gelezen heb als ik in deel één begonnen ben!