Het maken van iets moois heeft tijd nodig – soms een half uur, soms een half jaar. Dat varieert. Maar het is hoe dan ook een proces waarin je bedenkt, maakt, schrapt en weer opnieuw begint. Wat dan hopelijk zal leiden tot een bevredigend eindresultaat. Het proces zelf, daarentegen, stemt zeker niet altijd tevreden.
Dit bleek maar weer tijdens het maken van de introductiefilm voor het jaarlijkse concert op mijn school. Een tijd geleden kregen ik en een paar medeleerlingen bijna een gehele dag vrij om opnames te maken. Het project begon met grootse ideeën, veel mensen en een goede planning. Het eindigde in mijn eentje op mijn slaapkamer, mijn handen vol met stiftvlekken en mijn gedachten bij alles wat er nog gedaan moest worden.
Oké, oké – dat was natuurlijk de gedramatiseerde versie van het verhaal. In werkelijkheid was er een groot deel al wél af en had ik via Whatsapp contact met de rest van het ‘team’, die telkens met goede suggesties kwamen. Ik moest ze alleen nog even uitvoeren.
Maar nu weten jullie eigenlijk nog steeds niets. Laat het me verhelderen: het komt erop neer dat er behoorlijk last-minute nog een hoop aanpassingen gedaan moesten worden. Bepaalde beelden waren niet goed genoeg, anderen overbodig en weer anderen ontbraken, waardoor de boodschap van de video niet helemaal overkwam. De afgelopen twee dagen hebben we met z’n allen behoorlijk geïmproviseerd om in korte tijd nieuwe opnames te maken. Dit betekende backstage filmen bij de Effenaar, een hoop chaos tijdens een eerste lesuur (docent en klasgenoten: vriendelijk bedankt voor jullie medewerking) en gekneuter met roze post-it’s op mijn slaapkamertje. Zeker zestig procent van de originele beelden heeft de eindmontage niet gehaald. De beelden waarvoor we een hele dag bezig waren geweest. Kill your darlings, dat was van toepassing.
Maar nu kan ik, met gepaste trots, zeggen dat het af is. Wat hebben we hier nou van geleerd? Improvisatie kan tot leuke dingen leiden – en daarmee bedoel ik goede resultaten, maar ook een hoop lol. Twitter is een prima medium om bepaalde zaken voor elkaar te krijgen. Mijn projectgenoten zijn schatjes. En je moet eigenlijk geen leuk nummer onder zo’n filmpje monteren. Als het dan eindelijk af is, kan je het namelijk niet meer horen.
De kunst van 