Vandaag bij toneel ontdekte ik verschillende dingen. Wanneer je een gesmolten raketje weer terug invriest, ziet het er daarna uit als een misvormd, oranje klompje. Gesmolten raketjes zorgen ervoor dat alles gaat plakken. Vooral je handen, maar ook je haar en de vloer (als je er één laat vallen, dan). Verder klinkt mijn gezang in mijn hoofd nog steeds mooier dan het daadwerkelijk klinkt, kan het soms veel grappiger zijn als je niets zegt en vliegt die tweeënhalf uur telkens zo weer voorbij.
De kunst van 