Van Valentijnsdag heb ik vandaag niet erg veel gemerkt, afgezien van de hartjes die opeens in overvloed aanwezig waren. Er zijn mensen die deze snoepjes achteloos in hun mond stoppen. Dat kan eigenlijk niet – die boodschap staat er niet voor niks! (Bij dit hartje kon ik echter niet helemaal achter de diepere betekenis komen. Ik raakte er een beetje van in de war.) Dan zijn er mensen die even naar de tekst kijken en het hartje vervolgens opeten. Ook heb je de mensen die het hartje plus tekst eerst nog even moeten fotograferen. (Al ben ik waarschijnlijk de enige in die groep.) En dan heb je nog die ene vriendin die pas bedenkt dat ze de boodschap nog wilde lezen als de letters al lang zijn weggesmolten op haar tong.
De kunst van 