fantasie

Ik schrijf wat ik weet. Over mijn eigen gedachten, gebeurtenissen uit mijn leven. Ik krijg daar regelmatig vragen over – is dat niet eng, zo privé? Voor mij steekt het anders in elkaar. Want wat je ook van mijn stukjes vindt – ze zijn waar. Dat vind ik een fijn idee.

(Oké, laten we zeggen, voor tachtig procent waar. Ik gun mezelf enige artistieke vrijheid.)

Vorige week schreef ik een verhaal waar ik veel reacties op kreeg. (Je kan het hier lezen.) Was dat echt zo gegaan? Het leek wel fictie! Ik heb veel nagedacht over waar ‘m dat in zat. Uiteindelijk wist ik het: de personages. De ene was ik, de ander was Bas: een mij compleet onbekend gast die ik midden in de nacht tegenkwam. Hem durfde ik wel mijn verhaal in te slepen. Ik kwam hem vast niet meer tegen en hij zou het al helemaal nooit lezen.

(Er werd een kleine zoektocht gestart, maar vooralsnog geen enkel spoor.)

Dat is anders vaak een probleem. Ik ken genoeg grappige, gekke of interessante mensen over wie ik kan schrijven – maar dat is niet altijd aan mij. Het is niet aan mij hen te citeren, hen als personage neer te zetten om in mijn verhalen te figureren. Dus laat ik het, en blijven ze vaak naamloos op de achtergrond. De verhalen over andere mensen, over hun gevoelens, levens, gedachten, blijven zo onverteld.

In dat opzicht is het handiger gewoon alles te verzinnen.

Slechts de helft van wat ik schrijf, komt hier terecht. De rest verdwijnt in een map diep in mijn laptop, genaamd ‘hier mag je echt niet in kijken nee nee nee serieus maar echt niet doen’. Het bevat documenten vol onsamenhangende scenes,  fictieve stukken die ik waarschijnlijk nooit zal delen. Verhalen die spelen in een wereld zoals ik die voor me zie, met geen enkele verplichting naar de realiteit. Want dat vind ik dan privé: mijn fantasie. Mijn fantasie en de mensen, plaatsen, zinnen die eraan ontspringen.

Ergens is het raar, dat juist de verhalen die niet over mij gaan, zo persoonlijk voelen dat ik ze niemand ooit laat lezen. Verbeelding is een vreemd fenomeen, een mengeling van onbewuste gedachten, herinneringen, ideeën. Dat mensen daar iets van zullen gaan vinden, houdt me tegen. Met fictie valt het enige argument weg dat mij helpt wanneer ik twijfel over een verhaal: wat je er ook van vindt, zo is het nu eenmaal gegaan.