Het is zondagavond. Precies en week geleden was ik op school, druk met de voorbereidingen voor de komende toneelweek. En wát voor een week. Jee, wat was dit leuk. Gewoon, alles. De mensen, de muziek, het publiek, het applaus, de domme dingen waar we om hebben gelachen. Het feest op zaterdagavond en zelfs het opruimen… Lees verder VIDEO: TONEEL 2014
Na vorige week zaterdag is het schooltoneel echt afgelopen. Ik baal, want het was zó leuk! Om het even heel dramatisch te zeggen: het voelt een als leeg gat wat er nu achterblijft. Steeds vaker waren er repetities, in de voorstellingsweek leefde ik toneel. (Waardoor dit filmpje tevens mijn ‘This week’ is.) Plotseling was het… Lees verder VIDEO: TONEELWEEK – BEHIND THE SCENES
Een foto gemaakt door iemand in het publiek Zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben is het even behoorlijk rustig geweest op mijn blog. Dat heeft maar één reden: ik zit in de uitvoeringsweek van het schooltoneel. Van zondag tot en met zaterdag ben ik daar mee bezig geweest. Een behind the scenes filmpje komt eraan,… Lees verder TONEELWEEK: IN WORDS
Met 1 september viel het doek voor een zomer aan evenementen. Ik was niet al te bedroefd, aangezien ik nergens op gerekend had. Noem het pessimistisch, maar de afgelopen maanden werkte dat best goed. Ook theaterfestival de Parade gaat niet door. Twee zomers werkte ik er, voor het eerst in 2017, op het Museumplein in… Lees verder de parade
Zaal 2 van Frascati. Samen met een een huisgenoot zit ik bij Love for Love, een voorstelling van de Theatertroep. Vier spelers houden een dialoog, tot die wordt onderbroken door een telefoon op de eerste rij. ‘Oh, neem maar even op, hoor,’ mompelen ze in koor richting de schuldige. ‘Dit is wel een beetje de… Lees verder de illusie
En dat was oktober. Een maand vol tentamens, repetities in de avonden; ik speelde mee in een toneelstuk. Theater vormde de brug tussen ‘net gewend’ en ‘bijna weer terug’. Wanneer woorden je wapen zijn, is het een vreemde ervaring om met je mond vol tanden te staan. Het gebeurde nogal eens, de afgelopen maanden. Me verstaanbaar… Lees verder nashville | de paskamer
Het verbaast me soms hoe lang bepaalde keuzes nog een effect hebben. Toen ik veertien was schreef ik me in voor een toneelgroep – met knikkende knieën, welteverstaan. In drie jaar leerde ik meer schijt te hebben en minder schaamte te kennen. Ik werd verliefd op het gevoel dat me bekruipt wanneer ik verhalen mag… Lees verder parade
Daar ben ik weer, na wat officieel gezien de eerste week van mijn zomervakantie was. Vorige week zat ik nog niet volledig in de vakantiemodus. Regelmatig had ik het gevoel dat ik nog van alles moest doen, terwijl dat helemaal niet het geval was. (Op één enkel dingetje na. Maar daarover zo meer.) Het is een kwestie… Lees verder IK HEB WEER EENS WAT TE VERTELLEN
Het is niet de eerste keer dat ik dit zeg: ik leef in schooljaren. Het begin en het einde ervan brengen veel veranderingen met zich mee, en het begin van een schooljaar voelt dan ook – meer dan 1 januari – als een frisse start. Zo’n laatste schoolweek is voor mij dan ook een moment waarop ik… Lees verder NOG EVEN OVER VWO 5
Het was weer even stil hier – ik moest vorige week mijn stem ergens anders laten horen. Mijn eigen stem, andermans woorden. Er is geen aandacht meer voor grote lijnen. Het betreft nu details, die onze regisseuse telkens opschrijft in een turquoise notitieboekje. Het was ooit slechts gevuld met horizontale strepen, nu staan er duizenden… Lees verder NIETS OM AAN TE DENKEN
