EEN PERFECT BEGIN VAN DE VAKANTIE

Donderdagmiddag zette ik de laatste punt op mijn proefwerkpapier. Die avond nog werd dat uitbundig gevierd in de stad, en de dag erna was het meteen weer feest. Met Carmen en Mienke ging ik een weekend naar Amsterdam. Naast een tas vol kleding, nam ik ook mijn camera mee, waarmee ik het hele weekend foto’s maakte. ‘Maar zou je niet eens een kleinere camera willen kopen?’ vroeg Carmen. ‘Deze is zo zwaar.’ Mijn antwoord verbaasde haar. Ik heb namelijk wel een kleinere camera, maar gebruik ‘m niet zo vaak. Niets gaat boven het gevoel van foto’s maken met mijn spiegelreflex. Het was al even geleden dat ik dat uitgebreid had gedaan, dus nam ik ‘m dit weekend met liefde overal mee naartoe. Zwaar of niet.

‘Hallo, ik ben Carmen en ik ben nogal fotogeniek.’

First things first: ijsjes!

Met onze ijsjes liepen we richting het Museumplein, om daar neer te ploffen op het gras, waar de laaghangende zon nog heerlijk scheen. We kletsten wat, fotografeerden wat en verwonderden ons alle drie over het feit dat het nu écht vakantie was. Dit was het moment waarop het bij mij enigszins door begon te dringen.

(Bij Mienke drong het ook door, zoals je ziet.)

Al van tevoren was besloten dat vrijdagavond een relaxavond zou worden. We keken een film en deden een poging nog een tweede te kijken, maar dat haalden we al niet. En dat was helemaal oké – morgen weer een dag.

Die dag begon in het Vondelpark, waar we hardlopers toeristen op fietsen zagen ontwijken en expatkleuters zagen bootcampen.

Vervolgens gingen we naar de Utrechtsestraat. Al eerder had ik gehoord dat daar een hoop leuke winkeltjes zaten. We wilden niet naar de Kalverstraat of Negen Straatjes, omdat we daar al wel vaker waren geweest. Bovendien was het zaterdag én zomervakantie, dus daar wil je ook eigenlijk niet zijn dan. We kwamen er al snel achter dat de Utrechtsestraat inderdaad een bezoekje waard was. We gingen behoorlijk wat winkeltjes binnen, waaronder een pop-up store waarvan ik helaas de naam vergeten ben. Wel weet ik nog dat de winkel er erg tof uitzag, met schattige details zoals hierboven.

’s Middags haalden we allemaal lekkere dingetjes voor een picknicklunch op het gras.

Mienke dook toch nog even de boeken in.

Zaterdagavond hadden we wel plannen gemaakt om het Amsterdamse nachtleven te verkennen. Het zou misschien geen wilde nacht worden, aangezien de leeftijdsgrenzen in Amsterdam – anders dan in Eindhoven – streng bewaakt worden. Desondanks moesten er wat voorbereidingen getroffen worden. (Lees: haren en make-up.)

Maar eerst ploften we nog even op bed. En repareerden we nog een fiets. En toen konden we dan toch echt gaan.

Al fietsend – zowel heen als terug – ontdekte ik weer eens wat ik zo fijn vind aan Amsterdam: er is altijd wat te doen, of het nu half tien of ’s ochtends of ’s avonds is. Of half twee ’s nachts.

Misschien overbodig te vermelden: het was erg gezellig.

De volgende ochtend stonden we weer vroeg naast ons bed; Carmen had die avond een dansshow, waarvoor ze nog de hele middag moest repeteren. We zetten haar af bij het station, waar ze bijna naar binnen liep zonder haar tas mee te nemen. Zo vroeg was het, inderdaad.

Mienke en ik gingen nog even de stad in. We sprongen weer op de fiets en belandden bij Coffee & Coconuts, aan de Ceintuurbaan. Ik was er – op weg naar ergens anders – al een aantal keer langsgefietst. Van buiten ziet het er al heel gezellig uit, dus ik was vastbesloten er nog eens heen te gaan. Vandaag was het zover! Het is een behoorlijk grote zaak, waar je gezellig koffie kunt drinken. Je kan er ook terecht voor ontbijt, lunch en – ik spreek uit ervaring – lekkere homemade icetea. En verder is het gewoon heel mooi ingericht – zeker een aanrader dus!

De icetea in kwestie.

Rond een uur of twee gingen we weer richting huis, waar ik de hele middag Wimbledon keek vanaf de bank. Het was een weekend vol leuke dingen met leuke mensen – een perfect begin van de vakantie.