#270 THOUGHTS

Het is nogal druk in mijn hoofd, de laatste tijd. Ik zit vol met ideeën die tot vragen leiden, vragen die tot ideeën leiden en vervolgens tot nog meer vragen. Je hoeft niet bang te zijn dat ik ze hier allemaal ga bespreken. Een deel is oninteressant voor jullie en een ander deel is zelfs voor mij niet echt belangrijk. Wat niet wil zeggen dat het me niet bezighoudt. Because that’s how I roll.

Toch wil ik wel het één en ander toelichten – ook op die manier rol ik. Het is hier op de blog een beetje stil geweest, namelijk. Ik plaatste trouw mijn foto’s, maar die waren niet zelden gemaakt vlak voordat ik ging slapen. En dus niet altijd zo mooi en creatief als ik zou willen. Ook mijn teksten zijn niet telkens je-van-het – soms ontbreken ze zelfs helemaal. Alsof de woorden even op waren.

Soms voel ik dat echt zo. Dat ik weet wat de boodschap is die ik wil uitdragen, maar niet hoe ik hem moet vertalen naar letters, naar geschreven woorden. Alsof er iets in mij zorgt dat ik mijn gedachten niet kan omzetten in een lopend verhaal. Het leek me een gebrek aan inspiratie, een gebrek aan enthousiasme. Inmiddels weet ik dat de oorzaak ergens anders ligt. Ik stroom namelijk over van inspiratie en enthousiasme. Maar voor iets anders.

En dan zijn we aanbeland bij datgene waar ik juist wél veel mee bezig ben. Het gaat over een project waar ik nog niet al te veel over kan vertellen. Wil vertellen ook, aangezien ik nog midden in een onderzoeksproces zit, waarin niets zeker is. Ik zal een paar steekwoorden geven: mensen, filosofie, film. Juist, ik combineer drie dingen waar ik erg van houd in één project. En waar het hart vol van is… Stroomt het hoofd van over, in mijn geval. Want hoewel ik het toch doe, zou ik er eigenlijk niet te veel over moeten praten. In mijn enthousiasme geef ik dan het hele plot weg, of vertel ik zo veel dat mijn gesprekspartner er al snel helemaal klaar mee is.

Het omzetten van filosofische gedachten in concrete(re) vragen gaat me wel goed af. Dus laat ik alle radartjes maar draaien daarboven, en schrijf ik constant dingen op in een boekje, dat ik elke dag bij me draag. De woorden hebben me dus nog niet in de steek gelaten. Dit is alleen niet de plek waar ze direct terecht zullen komen.