Terug in het normale leven. Waar in de lessen inmiddels geen vakantieverhalen meer besproken worden. Waar alles alweer gaat zoals het ging, waar alles alweer is zoals het was. Iedereen op een vaste plek en ‘waarom heb je je boeken nog niet open?’ Waar het gaat over quotiëntregels, desoxyribose et la lutte contre la fatigue.
Het normale schoolleven. Waar ik bang ben dat mijn tas het nu echt zal gaan begeven door het overschot aan boeken dat hij bevat. (Waar ik weet dat hij het niet zal begeven, omdat hij het de afgelopen jaren ook niet begeven heeft – ondanks al dat gewicht.) Waar de zon mijn rug verwarmt in de pauze – waar ik doe alsof ik nog op het strand ben, met mijn zonnebril en tas bespikkeld met zonnebrandspetters.
Waar ik weer op zoek moet naar beelden en verhalen, in plaats van er tegenaan te lopen.
Alhoewel – voor vandaag vond ik deze voeten.
De kunst van 