Ik vraag me af welk verband jullie zien tussen deze foto’s. Dat het allemaal t-shirts zijn? Dat ze allemaal gestreept zijn (fout, dat is niet waar)? Om te zien wat ik bedoel moet je misschien iets dichter bij je scherm gaan zitten. Wat je ziet zijn zes fijne, zachte, flinterdunne t-shirtjes. Van die shirtjes die je helemaal afdraagt tot ze van ellende uit elkaar vallen. Ik heb er een hoop van, en heb een haat-liefdeverhouding met ze. De liefde komt van het eerdergenoemde (fijn, zacht, heel dun), de haat… Is vastgelegd op deze foto’s. Ik weet niet wat het is met mij, maar er komen al-tijd gaatjes in. En altijd op dezelfde plek: in het midden van het shirt, een stukje onder mijn navel. Alsof ik ben uitgeschoten met de perforator. Herkent iemand zich hierin of ben ik de enige met dit probleem? Nu is probleem misschien wel een groot woord. Mama is handig met naald en draad, dus meestal is het zo opgelost. Maar het is hetzelfde als met het scheuren van een nagel, het te koud hebben onder de dekens en te warm erboven, niet genoeg dip hebben voor je chips of niet genoeg chips voor je dip… Eerste wereldproblemen, maar toch irritant. Dan heb ik weer eens een leuk, fijn, heerlijk zacht t-shirt heb gekocht en hoor ik mama zeggen: ‘Eh, Milou, dat nieuwe roze shirt van jou, hè…’ Dan wordt het me soms even te veel. ‘Neeee! Nee, dat kan echt niet! Die heb ik alleen maar gedragen om ‘m te passen!’ ‘Nee, ik bedoel niet dat t-shirt. Het is dat met die streepjes.’ Het betreffende shirt heb ik al wél eens gedragen. Één keer, welgeteld. Niets ‘drie keer is scheepsrecht’, nee, bij mij is het meteen bingo. Er zijn al verschillende theorieën langsgekomen, waarvan de meest waarschijnlijke is dat mijn shirts achter de rits van mijn broek blijven hangen. Sinds die theorie er is probeer ik er echt op te letten. (En dat is denk ik meteen waar het fout gaat. Ik probeer erop te letten. Wat niet betekent dat ik er altijd op let…) Tevergeefs dus. Mijn favorietjes worden natuurlijk het meest gedragen, en zijn daardoor ook het meest gehavend. Sommigen hebben al drie keer een reparatie ondergaan. Ik vrees voor het moment waarop die kleine gaatjes zullen uitscheuren en één groot, gapend gat zullen vormen waar geen naald en draad tegenop kan. Die kleine gaatjes op mijn buik, daar kan ik mee leven. Maar zo’n groot gat is me toch iets te fris op de fiets.
De kunst van 
Ik heb dat probleem ook vaak! Ik draag altijd een riem, dus ik dacht dat het daar van kwam. Maar misschien is het inderdaad ook wel de rits. Zo zonde.
Heel herkenbaar, vooral als je een riem om hebt. Ik heb het idee dat shirtjes kapot gaan door de riem die je draagt of de knopen op de broek.. In ieder geval ik heb er ook last van en elke keer baal ik er weer van..
Bij mij kan het die riem niet zijn, die draag ik namelijk nooit. Knopen zouden ook kunnen, maar misschien zijn die niet scherp genoeg… Ik denk dat het voor altijd een mysterie zal blijven haha.
Je bent inderdaad niet de enige, ik vraag me ook steeds af waardoor het komt… Maar aan dat verhaal van de ritssluiting had ik nog niet gedacht. Echt jammer, want ze zitten altijd zo fijn. :/
O my.. Dat probleem heb ik ook altijd!
[…] Jaaa, de lente is begonnen! De meteorologische lente dan. Daar ga ik maar vanuit, hoe eerder het begint, hoe beter. Het feit dat het vorige week nog sneeuwde vergeten we even. Omdat het lente is vond ik het ook tijd voor een vrolijke outfit. Even geen zwart, al is dat erg lastig voor mij. Mijn nieuwe beige broek maakte het wel wat minder moeilijk. Het shirt van COS ga ik vast veel dragen deze lente, want hij heeft streepjes, en alles met streepjes is favoriet. Daarnaast zit er al een gat in, dat zegt ook heel wat bij mij. […]